We bouwden deze stad op steen en rol

Met zo'n informatieve titel weten jullie vast al wat jullie moeten verwachten in deze post. Nee? Oh, nouja, dan kom je er zo achter.

Ten eerste, één woord: varkensfoetus. Dit is het sensationele gedeelte van de post, die eigenlijk aan het einde zou moeten zodat jullie blijven lezen. Omdat ik dat soort commerciële onzin tegen ga in mijn blog zal ik dit voorval het eerste vertellen, aangezien dat min of meer chronologisch is.

Met 'Human Physiology & Anatomy', een heel leuk vak, moesten wij de spieren in een big aan kunnen wijzen in de praktijk. Dat betekent opensnijden, vellen en hier en daar het connective tissue en het vet wegschrapen. Geen pretje, vooral wanneer je op de droogste dagen al een zwakke maag hebt. Daarentegen ook geen ramp. De foetussen (even groot als een net geboren big) zaten eerst in grote vaten conserveermiddelen te drijven. Alhoewel, ze waren uiteraard dood dus het was meer zinken dan drijven. In ieder geval, ik moest een dood biggetje van de bodem van een groot vat vol conserveermiddelen pakken en in de bak die mijn partner vasthield neerleggen. Het probleem? Ik had wel een handschoen aan, maar het biggetje leek te diep te liggen om te pakken zonder een handschoen vol conserveermiddel-en-dode-big sap te krijgen.

Dit was mijn roeping. Mijn missie. Ik moest en zou het biggetje uit het vat halen en in het bakje leggen. Falen was geen optie.

Drama achterwege, het lukte me zonder een vieze hand te krijgen. Ik trok het biggetje aan haar pootje omhoog en kon haar toen uit het vat tillen met twee handen. Ze was verrassend zwaar en ze leek op een big zoals je op de kinderboerderij ziet, behalve dat er een beetje navelstreng aan haar zat en ze een snee had achter haar oor waar ze geïnjecteerd was met spul om haar goed te houden. Ze was ook een beetje verkleurd, gelig, net zoals het dode mens die ik een paar maanden geleden zag met het biologie reisje.

Eerst zien wat ze was. Een meisje. Dat zie je aan het feit dat ze geen vage knobbel had onder haar staart en eh... een extra gaatje ofzo. Het was wel heel grappig toen mijn partner de sekse van het biggetje dacht te weten omdat het beest tepels had. Ik herinnerde haar dat jongens ook tepels hebben. Het was niet erg dom verder, want soms vergeet je dat soort dingen, vooral terwijl je in een wolk conserveermiddel-geur staat. We noemden ons biggetje Ophelia. Daarna moesten we haar op haar rug leggen en de pootjes uit elkaar houden door ze met touw via de onderkant van de bak aan elkaar te binden. Ik zal niet verder gaan dan dat - het was gewoon knippen en schrapen en weetikveelwat vanaf daar, en ik heb sindsdien geen varkensvlees kunnen eten. Het is trouwens wel heel grappig dat ik in het begin dapper was en langzaam afzwakte in een waas misselijkheid, terwijl mijn partner juist zwakjes begon en op het einde een held was.

Oh, trouwens, voor degenen die het zich afvragen: die foetussen krijg je wanneer zwangere varkens geslacht worden. In plaats van de dode biggetjes weggooien worden ze aan 'de wetenschap' verkocht.

Voor zover mijn ontleed-avontuur. Er zijn ook andere dingen - auto rijden, films kijken met Chaney, foto's voor het jaarboek met de Japans club - maar geen hele nieuwe dingen. Met wiskunde had ik laatst 86% voor een repetitie, en het irriteert me enorm dat ik dat gewoon een slecht cijfer vind. In Nederland vindt je dat een geweldig cijfer. (Ik wel, in ieder geval.) Hier niet.

Over cijfers gesproken, ik heb net finals gehad. Dat is een soort toetsweek, maar dan voor al je vakken alle stof van het vorige half jaar. Geen pretje, maar ook niet onmogelijk. Ik zal weten of het erg is wanneer ik eenmaal mijn cijfers terug heb.

Heb ik al gezegd dat ik in maart kom? Ik kom in maart. (23 tot 30 maart) Yay! Misschien heb ik mijn rijbewijs dan al, maar dat is twijfelachtig.

Nog cooler: ik heb dit weekend een roze Nintendo DS gekocht met daarbij Final Fantasy XII: Revenant Wings. Het is echt heel erg leuk! Veel beter dan de gameboy advanced. (Al is dat te verwachten.) Dat is het wel zo'n beetje.

Doei iedereen, en herinner: De ultieme gemeten waarde van een man is niet waar hij staat op comfortabele momenten, maar waar hij staat in tijden van streven en tegenstrijdigheid. (Het was laatst Martin Luther King Day in Amerika.)