In mijn vorige post had ik twee fouten in mijn Nederlands, maar de enige die het opmerkte was Marrit. Dit betekent dat jullie Nederlands even belabberd is als dat van mij. (Okee, dat betwijfel ik.)
Nouja, in ieder geval: zaterdag gingen we naar een art festival in Lake Oswego. Het was op een grasveldje met allemaal stalletjes waar je schilderijen en sieraden enzo kon kopen. Er was ook een grote tent met een podium waar een band op speelde. Eén van de bandleden leek op een ruige motorbiker, met een hanenkam en een gigantische snor. Het leukste? Hij maakte de schattigste geluidjes die ik ooit heb gehoord op zijn xylofoon. Awww.
Ik vermaak me wel hier, alleen ik heb totaal geen motivatie om nieuwe vrienden te maken en dat kan op den duur niet gezond zijn. Dat weet ik, maar dat verandert niet dat ik helemaal geen behoefte aan nieuwe vrienden heb. Ik ben niet eenzaam. Wat ik wel heel erg mis is mijn Playstation 2. Ja, ik weet het, met hongersnood en oorlog en weetikveel wat in de wereld is vier of vijf weken zonder game console geen ramp, maar ik wil hem gewoon heel erg graag terug. Mijn computer trouwens ook. Het voelt helemaal niet relaxed op zo'n gedeelde computer; ik wil gewoon rustig aan mijn verhaaltjes werken en filmpjes kijken.
En ik word helemaal spastisch van mijn spullen niet hebben! Bwuarghhh. (Correct Nederlands, jwt.)
Van mijn boeken geniet ik wel nog steeds. Dat is goed.
Als laatste klacht is veel van het brood hier heel ranzig. Veel te zoet. Er is wel lekker brood, maar je moet wel goed zoeken daarvoor.
Gelukkig is het wel lekker weer hier en in Nederland niet zodat jullie allemaal jaloers op me zijn. Oh! En op de weg terug van het art festival zat een jongen in een bushokje gitaar te spelen en te zingen. Hij verkocht 'impeach Bush' T-shirts. Ik heb er geen gekocht maar vond het wel interessant om te zien. Nouja, tot volgende keer! Wens me succes met geen Playstation hebben.
zaterdag 23 juni 2007
zondag 17 juni 2007
Ultieme blijdschap
Vandaag ging ik naar de bibliotheek. Dat was veel lopen. Heel veel lopen. (Eigenlijk viel het wel mee, maar jullie moeten denken dat ik fit aan het worden ben.)
Eenmaal in de bibliotheek ging ik rondkijken, want dat doen mensen in de bibliotheek. Eigenlijk gaf ik eerst een boek die ik had uitgeleend terug en ging ik daarna uit het fontijntje drinken, maar mijn post gaat vooral over het rondkijken. Ik wilde 'Rebel Angels', het vervolg op 'A Great and Terrible Beauty' lenen. Dit boeit jullie niks, maar ik heb zin om het te vertellen. Ik vond hem niet. Dat was bijster onplezant. Na die tegenslag heb ik twee boeken gevonden die me wel leuk leken, en zelfs daarna staakte ik niet in mijn poging om allemaal leuke boeken te vinden..!
Het was een lange strijd, het alfabet weerklinkend in mijn oren en boektitels die raasden voor mijn gezicht. Er waren draken, weerwolven, monsters te verschrikkelijk om een naam te hebben...
Bij "Ho" van fictie vond ik wat elk meisje wil meer dan alles in de hele wereld. Meer dan verre reizen, dure kleding of sieraden... Ik vond...
De vervolgen op 'A Stir of Bones'!
Volgens mij kan ik gedag zeggen aan een sociaal leven hier voorlopig. Sinds ik 'A Stir of Bones' las op Bonaire kwijl ik om de vervolgen, die nergens te kopen waren. En nu... nu heb ik ze in een tas naast me. Muaha. Muahaha. MUAHAHAHAHA!!!
(Ja, ik ben heel blij met 'A Red Heart of Memories' en 'Past the Size of Dreaming'.)
Eenmaal in de bibliotheek ging ik rondkijken, want dat doen mensen in de bibliotheek. Eigenlijk gaf ik eerst een boek die ik had uitgeleend terug en ging ik daarna uit het fontijntje drinken, maar mijn post gaat vooral over het rondkijken. Ik wilde 'Rebel Angels', het vervolg op 'A Great and Terrible Beauty' lenen. Dit boeit jullie niks, maar ik heb zin om het te vertellen. Ik vond hem niet. Dat was bijster onplezant. Na die tegenslag heb ik twee boeken gevonden die me wel leuk leken, en zelfs daarna staakte ik niet in mijn poging om allemaal leuke boeken te vinden..!
Het was een lange strijd, het alfabet weerklinkend in mijn oren en boektitels die raasden voor mijn gezicht. Er waren draken, weerwolven, monsters te verschrikkelijk om een naam te hebben...
Bij "Ho" van fictie vond ik wat elk meisje wil meer dan alles in de hele wereld. Meer dan verre reizen, dure kleding of sieraden... Ik vond...
De vervolgen op 'A Stir of Bones'!
Volgens mij kan ik gedag zeggen aan een sociaal leven hier voorlopig. Sinds ik 'A Stir of Bones' las op Bonaire kwijl ik om de vervolgen, die nergens te kopen waren. En nu... nu heb ik ze in een tas naast me. Muaha. Muahaha. MUAHAHAHAHA!!!
(Ja, ik ben heel blij met 'A Red Heart of Memories' en 'Past the Size of Dreaming'.)
vrijdag 15 juni 2007
Boot
Gisteren heb ik iets heel erg cools meegemaakt. Er is zo'n plek met boten in de buurt, op het meer, en er was een soort buurt barbeque waar ik met mijn ouders heen ging daar. Ik was er pas net en opeens stapte een meisje (Emily) op me af en ging me helemaal leren kennen. Ik stond best wel versteld. Dat was nog niks, trouwens. Ze werd gebeld door haar vrienden en ze zei dat ik mee moest komen, dus ik volgde haar verder naar de boten toe en daar kwam een speedboat aan vol mensen die ik niet kende. Het waren Emily's vrienden, en ze nodigden me uit om mee te komen, gewoon een klein stukje.
Ik ging mee. Eerst konden we gewoon praten. Ik zat voorin met Emily en een ander meisje, Melissa (geloof ik. De introducties heb ik niet bijster goed kunnen volgen). Toen we vrij op het meer waren kwam er harde muziek aan, en opeens scheurde we ervandoor.
Dat was zo. ontiegelijk. cool. En snel.
We gingen gewoon een rondje rond het meer en daarna brachten ze Emily en mij terug naar waar we opgehaald waren. Maar wow. Dat was echt cool.
Ik ging mee. Eerst konden we gewoon praten. Ik zat voorin met Emily en een ander meisje, Melissa (geloof ik. De introducties heb ik niet bijster goed kunnen volgen). Toen we vrij op het meer waren kwam er harde muziek aan, en opeens scheurde we ervandoor.
Dat was zo. ontiegelijk. cool. En snel.
We gingen gewoon een rondje rond het meer en daarna brachten ze Emily en mij terug naar waar we opgehaald waren. Maar wow. Dat was echt cool.
woensdag 13 juni 2007
The Sims
Ik moet zeggen dat het me hier heel erg doet denken aan the Sims. Niet zo zeer omdat mensen praten in een onverstaanbare brabbeltaal - iedereen spreekt heel duidelijk en niet eens met een erg accent - maar omdat de huizen zo gebouwd zijn. De kleuren van de stenen, de voordeuren, de lampen... Allemaal van die typische ik-heb-vals-gespeeld-met-the-Sims huizen. Ons huis is ook zo, en ook met dat irritante, donkere van een groot huis. Dankzij de grootte is er niet overal genoeg licht; in het midden is het altijd een beetje sombertjes belicht.
In ieder geval, hier mijn photobucket met foto's van de buurt, de tv, en mijn inmiddels gezellige kamer: http://s30.photobucket.com/albums/c325/Valeriewalrus/America/
Vandaag ben ik naar mijn nieuwe school geweest om vakken voor volgend jaar uit te kiezen. Dat was echt zo leuk! In plaats van 1 keer een profiel en een extra vak kiezen had ik heel erg veel vrijheid om leuke vakken te kiezen. Niet alle vakken gaan het hele jaar door, je hebt 4 semesters en sommige vakken duren maar 1 semester. Zo ga ik in het tweede semester "Acting 1" nemen, in plaats van home room (een soort zelfstudieuur) zoals in het eerste semester. De lessen duren hier 90 minuten trouwens; ik weet niet of ik dat overleef. X_X 50 was op sommige momenten al moeilijk te verduren. In ieder geval, ik heb (als ik de test haal) honors English (hoog niveau dus), wiskunde, natuurkunde, scheikunde, biologie, physiology (een soort biologie omtrent anatomie), Japans, Amerikaanse geschiedenis, health issues (over ziektes etc.) en een of ander vak wat je voorbereid op presentaties en interviews voor werk enzo. Het heet ACS, Advanced Communications Skills. Als iets niet in het rooster past krijg ik Creative Writing of gitaar erbij.
Het is zo leuk om te kunnen kiezen! Nouja, tot een zekere hoogte in ieder geval.
Verder heb ik veel gewinkeld. Niet voor kleren en leuke dingen, maar mijn moeder en ik tergen het huis een beetje te vullen. We hebben allerlei dingen nodig waar je niet in de eerste instantie aan denkt, zoals prullenbakken en aardappelschilmesjes. (Oke, van het laatste hadden we er maar 1 nodig, maar dat is een bijzaak.) Trouwens, jullie hoeven je geen zorgen te maken dat ik te weinig beweeg want we winkelen ook vaak in de Safeways (gigantische supermarkt) 'dichtbij' ons huis. We hebben geen auto dus we moeten lopen, en dat is een half uur heen en een half uur terug, met geen platte weg te bekennen.
Oja, Kruimeltje (de kat) leeft nog. Ondanks in de auto van Seattle naar Lake Oswego constant miauwen heeft ze de reis overleefd. Het eten hier vindt ze minder lekker, maar ze is dik genoeg om eventjes honger te hebben tot we een soort vinden die ze wel lekker vindt. Verder is ze heel knuffelig en aanhankelijk geworden; ze wil geen nieuwe kamers in tenzij 1 van ons er is.
Dat was het wel zo'n beetje (en dat was ook een best lange post). Tot volgende keer! 8D
In ieder geval, hier mijn photobucket met foto's van de buurt, de tv, en mijn inmiddels gezellige kamer: http://s30.photobucket.com/albums/c325/Valeriewalrus/America/
Vandaag ben ik naar mijn nieuwe school geweest om vakken voor volgend jaar uit te kiezen. Dat was echt zo leuk! In plaats van 1 keer een profiel en een extra vak kiezen had ik heel erg veel vrijheid om leuke vakken te kiezen. Niet alle vakken gaan het hele jaar door, je hebt 4 semesters en sommige vakken duren maar 1 semester. Zo ga ik in het tweede semester "Acting 1" nemen, in plaats van home room (een soort zelfstudieuur) zoals in het eerste semester. De lessen duren hier 90 minuten trouwens; ik weet niet of ik dat overleef. X_X 50 was op sommige momenten al moeilijk te verduren. In ieder geval, ik heb (als ik de test haal) honors English (hoog niveau dus), wiskunde, natuurkunde, scheikunde, biologie, physiology (een soort biologie omtrent anatomie), Japans, Amerikaanse geschiedenis, health issues (over ziektes etc.) en een of ander vak wat je voorbereid op presentaties en interviews voor werk enzo. Het heet ACS, Advanced Communications Skills. Als iets niet in het rooster past krijg ik Creative Writing of gitaar erbij.
Het is zo leuk om te kunnen kiezen! Nouja, tot een zekere hoogte in ieder geval.
Verder heb ik veel gewinkeld. Niet voor kleren en leuke dingen, maar mijn moeder en ik tergen het huis een beetje te vullen. We hebben allerlei dingen nodig waar je niet in de eerste instantie aan denkt, zoals prullenbakken en aardappelschilmesjes. (Oke, van het laatste hadden we er maar 1 nodig, maar dat is een bijzaak.) Trouwens, jullie hoeven je geen zorgen te maken dat ik te weinig beweeg want we winkelen ook vaak in de Safeways (gigantische supermarkt) 'dichtbij' ons huis. We hebben geen auto dus we moeten lopen, en dat is een half uur heen en een half uur terug, met geen platte weg te bekennen.
Oja, Kruimeltje (de kat) leeft nog. Ondanks in de auto van Seattle naar Lake Oswego constant miauwen heeft ze de reis overleefd. Het eten hier vindt ze minder lekker, maar ze is dik genoeg om eventjes honger te hebben tot we een soort vinden die ze wel lekker vindt. Verder is ze heel knuffelig en aanhankelijk geworden; ze wil geen nieuwe kamers in tenzij 1 van ons er is.
Dat was het wel zo'n beetje (en dat was ook een best lange post). Tot volgende keer! 8D
maandag 11 juni 2007
Eerste post
Om even een kleine introductie te maken - ondanks dat waarschijnlijk alleen vrienden dit gaan lezen - hier ga ik:
Ik ben Valerie, geboren in Leersum en toen ik 1 was verhuisd naar het bloeddorstige Ugchelen. Daar woonde ik lang en gelukkig tot 10 juni - gisteren. Nu woon ik in een gigantisch huis in Lake Oswego, in de staat Oregon van de Verenigde Staten. Of dat leuk is zullen we spoedig weten.
Deze blog is half om mijn Nederlands goed te houden en half om contact te houden. Sandra en Esther (twee basisschool vriendinnen, voor onwetenden) gaan ook een blog bijhouden hier en dat wordt allemaal heel leuk.
Nu een plaatje van mijn nieuwe huis!
Mooi he? Hij is echt gigantisch, met drie verdiepingen en een overschot aan ruimte. Momenteel is hij erg leeg. Ik heb wel een tweepersoonsbed al! En ik heb Sandra's fotolijstje op mijn kast gezet.
Verder ga ik woensdag naar mijn nieuwe school - Lake Oswego High School - om mijn lessen voor het komende schooljaar te regelen. Dat zou heel spannend moeten zijn maar het is nog steeds niet echt doorgedrongen dat ik verhuisd ben en daardoor ben ik overal nogal neutraal over. Misschien dringt zoiets pas door na een paar weken, langer dan een normale vakantie. We zullen zien! In juli ga ik rijlessen nemen op mijn school al trouwens. Yesss, op mijn 16de mijn rijbewijs halen. (Ergens wil ik helemaal niet eens zo graag auto rijden, ik wil het gewoon kunnen voordat mijn broer van 19 het kan.)
Over drie weken komen onze spullen pas aan, dus tot dan geen Playstation 2. Ga ik dat overleven? We zullen zien!
(Ja, dat was een poging tot een spannende afsluiting. Ik faal.)
Ik ben Valerie, geboren in Leersum en toen ik 1 was verhuisd naar het bloeddorstige Ugchelen. Daar woonde ik lang en gelukkig tot 10 juni - gisteren. Nu woon ik in een gigantisch huis in Lake Oswego, in de staat Oregon van de Verenigde Staten. Of dat leuk is zullen we spoedig weten.
Deze blog is half om mijn Nederlands goed te houden en half om contact te houden. Sandra en Esther (twee basisschool vriendinnen, voor onwetenden) gaan ook een blog bijhouden hier en dat wordt allemaal heel leuk.
Nu een plaatje van mijn nieuwe huis!
Mooi he? Hij is echt gigantisch, met drie verdiepingen en een overschot aan ruimte. Momenteel is hij erg leeg. Ik heb wel een tweepersoonsbed al! En ik heb Sandra's fotolijstje op mijn kast gezet.
Verder ga ik woensdag naar mijn nieuwe school - Lake Oswego High School - om mijn lessen voor het komende schooljaar te regelen. Dat zou heel spannend moeten zijn maar het is nog steeds niet echt doorgedrongen dat ik verhuisd ben en daardoor ben ik overal nogal neutraal over. Misschien dringt zoiets pas door na een paar weken, langer dan een normale vakantie. We zullen zien! In juli ga ik rijlessen nemen op mijn school al trouwens. Yesss, op mijn 16de mijn rijbewijs halen. (Ergens wil ik helemaal niet eens zo graag auto rijden, ik wil het gewoon kunnen voordat mijn broer van 19 het kan.)
Over drie weken komen onze spullen pas aan, dus tot dan geen Playstation 2. Ga ik dat overleven? We zullen zien!
(Ja, dat was een poging tot een spannende afsluiting. Ik faal.)
Abonneren op:
Posts (Atom)