Het is al december, Sinterklaas is geweest en Thanksgiving was meer dan twee weken geleden. Soms vraag ik me af of elk jaar drukker wordt of dat tijd gewoon sneller gaat. Gelukkig vraagt iedereen zich dat af, dus ik hoef me niet bijster creatief te voelen bij die gedachte.
Thanksgiving vierden we gewoon thuis met zijn vieren. Het was heel gezellig, en we droegen blijde feesthoedjes dus de dag kon echt niet stuk. In november had ik bijna elke week wel een vrije dag, dat was echt relaxed. Nu niet meer - maar nu is de wintervakantie zo dichtbij dat ik ook best graag alles gewoon achter de rug wil hebben.
Leven is veranderd sinds mijn laatste post. Mijn wiskunde cijfer is een stijgende lijn. Dat is echter deels door het feit dat ik bijna elke pauze bij mijn docent ben voor extra hulp. Het grootste verschil is niet mijn wiskunde cijfer, gelukkig: ik ben heel erg hard aan het leren autorijden. Om de dag, na school, voor 2 uur. Het is heel vermoeiend, maar heel leerzaam.
Ik rijd met mijn instructeur (Chuck) en Julia, een meisje van Lakeridge (de andere Lake Oswego school). Julia en ik wisselen het rijden dan af en moeten van elkaar leren. Het is best wel gezellig. Chuck is meestal heel serieus, maar hij maakt af en toe geweldige grapjes. Zo was ik door Portland aan het rijden en wees hij naar een man met een baard langs de weg en zei hij:
"That's Valerie's new boyfriend. She told me she likes men with beards."
Het klinkt nu heel gaar en willekeurig, maar... wacht, eigenlijk is het dat ook. Hoedanook leuker dan de hele weg maar overhoord worden over verkeersregels. Bijna elke keer dat we rijden regent het trouwens; ik ben bang dat ik hierna niet meer kan rijden zonder de ruitenwissers aan omdat ik ze zo gewend ben. Het is trouwens best eng om in de plensende regen 55 m/h te gaan. (88 km/h) Je kan geen steek zien en toch ben je in een razend tempo over de snelweg aan het scheuren. Nouja goed, het zal wel wennen.
Naast autorijden en wiskunde is er nog altijd Japans als mijn favoriete gespreksonderwerp. Met Japans hebben we geleerd hoe je zegt dat je van iemand houdt, iemand haat, en dat je iemand niet uit kan staan. Dat is heel handig, want ik vertel constant hoe aardig ik mensen vind in het Japans. Mijn familie introductie kreeg ik trouwens 100 procent voor.
Oja! En ik heb een ontleed lijk gezien met een biologie schoolreisje. Het was heel interessant, maar voorlopig eet ik even geen vlees. Over eten gesproken: ik ben vijf kilo afgevallen sinds ik ben verhuisd. Juich echter niet, want ik vermoed dat het mijn spiermassa is die verdween, en geen vetlaag.
Goed, dat was het zo'n beetje. Leven is gezellig. Ik heb leuke vrienden, en ik geniet, maar ik kijk ook heel erg uit naar later deze maand wanneer ik jullie weer zie.
zaterdag 8 december 2007
dinsdag 6 november 2007
Verschillen
Ik wil al heel lang posten over de subtielere verschillen hier. Welke tijd is meer gelegen dan de tijd waarin ik eigenlijk mijn Japans-speech moet oefenen? Stiekem heb ik al heel erg vaak geoefend en wordt het een beetje eentonig. Telkens "(onderwerp) wa (iets) desu". Oja, ik ging naar het feestje van de Japans club en we keken Dororo, een Japanse samurai film vol bloed en zwaarden en algemene coolheid. Het is mijn nieuwe favoriete film.
Oké, nu echt:
Hajimemashoo! (Let's begin.)
Het papier. Het papier hier is korter en dikker. Serieus! Geen A4, precies. Het verschilt niet veel, maar het verschilt.
School is leuker. Dat ligt trouwens niet aan de docenten; docenten hier hebben alleen meer tijd om de les leuk te maken, omdat ze er negentig minuten voor hebben, geen krappe vijftig. Voor een repetitie spelen we spelletjes die de lesstof behandelen en dat helpt echt. Je wordt ook meer bij de hand genomen. Minder tijd voor huiswerk trouwens!
Het schoolsysteem is minder eerlijk. De kwaliteit van een school in Oregon hangt af van hoeveel de school district betaalt ervoor, wat betekent dat rijke kinders goed les krijgen en arme kinderen minder goede lessen en materialen krijgen.
Verwachtingen. Iedereen wil een A, wat betekent dat je hoger dan 90% moet scoren telkens. Het wordt bijna van je verwacht. Boven 80% als het écht slecht gaat. Maar daaronder? Nee joh. Dat is wel erg laag. (Ik mis een systeem waar een zes acceptabel is.)
Wiskunde. Hier doen ze veel minder dingen met een rekenmachine. Meeste repetities zijn zonder rekenmachine. Zucht! (Ik sta overigens nog steeds een D.)
Waar je mag eten. Dit klinkt misschien heel raar maar ik mis echt dat je in de gang mag eten. Op school moet je per sé naar de cafeteria als je wil eten, en daar is het altijd zo druk.
Geen klassen. Je hebt geen vaste klas of mentor. Iedereen voor zichzelf! Je hebt wel een councillor. En er is een school psycholoog. Dus het is niet heel erg zoals overleven in de jungle, maar toch!
Zo, dat waren er een paar. Nu ben ik moe en ga ik mijn Japans speech verder oefenen tot ik in slaap val. Jaa ne!
Oké, nu echt:
Hajimemashoo! (Let's begin.)
Het papier. Het papier hier is korter en dikker. Serieus! Geen A4, precies. Het verschilt niet veel, maar het verschilt.
School is leuker. Dat ligt trouwens niet aan de docenten; docenten hier hebben alleen meer tijd om de les leuk te maken, omdat ze er negentig minuten voor hebben, geen krappe vijftig. Voor een repetitie spelen we spelletjes die de lesstof behandelen en dat helpt echt. Je wordt ook meer bij de hand genomen. Minder tijd voor huiswerk trouwens!
Het schoolsysteem is minder eerlijk. De kwaliteit van een school in Oregon hangt af van hoeveel de school district betaalt ervoor, wat betekent dat rijke kinders goed les krijgen en arme kinderen minder goede lessen en materialen krijgen.
Verwachtingen. Iedereen wil een A, wat betekent dat je hoger dan 90% moet scoren telkens. Het wordt bijna van je verwacht. Boven 80% als het écht slecht gaat. Maar daaronder? Nee joh. Dat is wel erg laag. (Ik mis een systeem waar een zes acceptabel is.)
Wiskunde. Hier doen ze veel minder dingen met een rekenmachine. Meeste repetities zijn zonder rekenmachine. Zucht! (Ik sta overigens nog steeds een D.)
Waar je mag eten. Dit klinkt misschien heel raar maar ik mis echt dat je in de gang mag eten. Op school moet je per sé naar de cafeteria als je wil eten, en daar is het altijd zo druk.
Geen klassen. Je hebt geen vaste klas of mentor. Iedereen voor zichzelf! Je hebt wel een councillor. En er is een school psycholoog. Dus het is niet heel erg zoals overleven in de jungle, maar toch!
Zo, dat waren er een paar. Nu ben ik moe en ga ik mijn Japans speech verder oefenen tot ik in slaap val. Jaa ne!
woensdag 31 oktober 2007
Trick or Treat
Het is vandaag 31 oktober en de kindjes beginnen aan te kloppen. Ik - ongeïnteresseerde tiener die ik ben - laat mijn moeder ervan genieten en blijf boven.
Zaterdag ging Litania naar huis na twee zalige weken. Ze gaf me voor ze weg ging een lolly, en ik moet toegeven dat dat heel cool was. Toen ik verhuisde naar Amerika vergat ik de geweldige lolly die ik in Six Flags (Walibi World) had gekocht en dat was heel tragisch. Nu kan die wond eindelijk helen.
School is druk. En daarmee bedoel ik écht druk, niet "ik heb tien wiskunde opdrachten die ik niet ga maken"-druk. Gisteren bleef ik tot 2.20 op om een project af te maken, terwijl ik er al de hele middag aan gewerkt had. Uiteraard was het wel een lang-termijn project waar ik eerder wat aan had moeten doen, maar toen had ik ook geen tijd. Oh, en voor wiskunde sta ik een D.
Een lichtpunt in mijn leven vol narigheid en streven is dat driver's ed eindelijk afgelopen is. Ik ben geslaagd voor de theorie, en nu hoef ik alleen nog maar voor het rijden zelf te slagen - wat een tijdje gaat duren, ben ik bang.
Maar goed, school heeft ook zijn leuke kanten! (Even voordat jullie denken dat ik in een donkere put van depressie en huiswerk zit.) Vandaag was ik best wel bekaf van het late opblijven, maar school viel mee; in bijna elke les kregen we snoep in verband met Halloween. Tijdens biologie gaf iedereen eten dat bij het onderwerp van hun presentatie hoorde weg; pumpkin pie, 'eye of newt' kauwgom, snickers die een uilenbal moest voorstellen, etc. Daar was ik het gigantisch mee eens, en tijdens Engels was ik het ook eens met het feit dat de docent snoep aan ons uit ging delen tijdens een proefwerk. Het glazuur op de taart (sorry, Engelse gezegdes vertalen is ronduit hilarisch) was dat de docent op een gegeven moment het lokaal uit liep en iedereen snoep naar elkaar ging gooien - terwijl we doodserieuze essays aan het schrijven waren.
Met wiskunde hadden we het over slechte grappen, en de docent vroeg een meisje om een slechte grap. Hij kreeg wat hij wilde.
"What do you call a cow that's just had a calf?"
(Zijn jullie klaar voor de grappigste conclusie aller tijden?)
"Decaffeinated."
Hahaha!
Zo, nu dat ik de kwaliteit van jullie levens met een factor van vijf verhoogd heb met die grap kan ik me zonder me schuldig te voelen over jullie gemis storten op het huiswerk wat me te wachten staat.
Happy Halloween!
Zaterdag ging Litania naar huis na twee zalige weken. Ze gaf me voor ze weg ging een lolly, en ik moet toegeven dat dat heel cool was. Toen ik verhuisde naar Amerika vergat ik de geweldige lolly die ik in Six Flags (Walibi World) had gekocht en dat was heel tragisch. Nu kan die wond eindelijk helen.
School is druk. En daarmee bedoel ik écht druk, niet "ik heb tien wiskunde opdrachten die ik niet ga maken"-druk. Gisteren bleef ik tot 2.20 op om een project af te maken, terwijl ik er al de hele middag aan gewerkt had. Uiteraard was het wel een lang-termijn project waar ik eerder wat aan had moeten doen, maar toen had ik ook geen tijd. Oh, en voor wiskunde sta ik een D.
Een lichtpunt in mijn leven vol narigheid en streven is dat driver's ed eindelijk afgelopen is. Ik ben geslaagd voor de theorie, en nu hoef ik alleen nog maar voor het rijden zelf te slagen - wat een tijdje gaat duren, ben ik bang.
Maar goed, school heeft ook zijn leuke kanten! (Even voordat jullie denken dat ik in een donkere put van depressie en huiswerk zit.) Vandaag was ik best wel bekaf van het late opblijven, maar school viel mee; in bijna elke les kregen we snoep in verband met Halloween. Tijdens biologie gaf iedereen eten dat bij het onderwerp van hun presentatie hoorde weg; pumpkin pie, 'eye of newt' kauwgom, snickers die een uilenbal moest voorstellen, etc. Daar was ik het gigantisch mee eens, en tijdens Engels was ik het ook eens met het feit dat de docent snoep aan ons uit ging delen tijdens een proefwerk. Het glazuur op de taart (sorry, Engelse gezegdes vertalen is ronduit hilarisch) was dat de docent op een gegeven moment het lokaal uit liep en iedereen snoep naar elkaar ging gooien - terwijl we doodserieuze essays aan het schrijven waren.
Met wiskunde hadden we het over slechte grappen, en de docent vroeg een meisje om een slechte grap. Hij kreeg wat hij wilde.
"What do you call a cow that's just had a calf?"
(Zijn jullie klaar voor de grappigste conclusie aller tijden?)
"Decaffeinated."
Hahaha!
Zo, nu dat ik de kwaliteit van jullie levens met een factor van vijf verhoogd heb met die grap kan ik me zonder me schuldig te voelen over jullie gemis storten op het huiswerk wat me te wachten staat.
Happy Halloween!
vrijdag 12 oktober 2007
Domme eekhoorns
Minder dan een dag tot Litania komt, dus ruim tijd voor een blog voordat ik geen aandacht meer heb voor de rest van de wereld. Er is veel gebeurd, en zoals gewoonlijk ben ik er veel van vergeten.
Ten eerste dank aan Erma en Ineke die lekkere Nederlandse dingen meegaven aan mijn vader - ik mistte speculaas en pepernoten al, terwijl ik helemaal niet zo lang zonder ben geweest. Ik zal in ieder geval geen afkicksverschijnselen krijgen met Sinterklaas nu we een voorraad hebben! En nu op naar het verhaal.
Zondagochtend ben ik met mijn moeder rond Lake Oswego geweest in de auto - terwijl ik reed. Het was heel erg leuk; de bomen zijn allemaal mooie kleurtjes rond deze tijd van het jaar en Lake Oswego is echt een prachtige plek. Aan het begin van de les terroriseerde ik mijn moeder door heel dicht op de geparkeerde auto's rechts te zitten, dat vond ze niet erg leuk. Later werd dat beter en hoefde ze zich niet zoveel zorgen te maken, gelukkig. Er was ook een moment dat een eekhoorn voor de auto sprong en de straat overstak. Een hele domme eekhoorn, maar ik reed er niet overheen. Ik kan trouwens heel goed over drempels heen rijden! Sommige dingen aan mijn auto rijden laten wat te wensen over, maar mijn vaardigheid qua drempels niet. Ik ben meester der drempels!
Goed. In driver's ed vroeg de docent om verhaaltjes over het auto rijden, dingen die je zijn overkomen enzo. Ik zei dat de eekhoorns hier dom zijn, en ik meende het. Er waren ook mensen die het eens waren trouwens - volgens mij zijn Europese eekhoorns gewoon intelligenter. Tijdens de pauze zei de docent "Nice comment about squirrels there, I liked that. American squirrels are stupid..." tegen me. Dus het is waar!
Naast eekhoorns kan ik me niet veel herinneren. Veel huiswerk en veel repetities gehad. Verder? Niet veel.
Ten eerste dank aan Erma en Ineke die lekkere Nederlandse dingen meegaven aan mijn vader - ik mistte speculaas en pepernoten al, terwijl ik helemaal niet zo lang zonder ben geweest. Ik zal in ieder geval geen afkicksverschijnselen krijgen met Sinterklaas nu we een voorraad hebben! En nu op naar het verhaal.
Zondagochtend ben ik met mijn moeder rond Lake Oswego geweest in de auto - terwijl ik reed. Het was heel erg leuk; de bomen zijn allemaal mooie kleurtjes rond deze tijd van het jaar en Lake Oswego is echt een prachtige plek. Aan het begin van de les terroriseerde ik mijn moeder door heel dicht op de geparkeerde auto's rechts te zitten, dat vond ze niet erg leuk. Later werd dat beter en hoefde ze zich niet zoveel zorgen te maken, gelukkig. Er was ook een moment dat een eekhoorn voor de auto sprong en de straat overstak. Een hele domme eekhoorn, maar ik reed er niet overheen. Ik kan trouwens heel goed over drempels heen rijden! Sommige dingen aan mijn auto rijden laten wat te wensen over, maar mijn vaardigheid qua drempels niet. Ik ben meester der drempels!
Goed. In driver's ed vroeg de docent om verhaaltjes over het auto rijden, dingen die je zijn overkomen enzo. Ik zei dat de eekhoorns hier dom zijn, en ik meende het. Er waren ook mensen die het eens waren trouwens - volgens mij zijn Europese eekhoorns gewoon intelligenter. Tijdens de pauze zei de docent "Nice comment about squirrels there, I liked that. American squirrels are stupid..." tegen me. Dus het is waar!
Naast eekhoorns kan ik me niet veel herinneren. Veel huiswerk en veel repetities gehad. Verder? Niet veel.
dinsdag 2 oktober 2007
Koken
Hallo nieuwkomers! En ik ken jullie allemaal uiteraard nog. Pfft, mensen vergeten is voor losers. Oh, en ik weet lekker wel de betekenis van de moeilijke Nederlandse woorden die ik gebruik! Pleonastisch was een uitzondering. Wat klinkt dat woord toch ook idioot, daarom kende ik hem vast niet.
Goed, zaterdag ging ik naar een kook-activiteit met mensen uit de international, Spanish en de French club. Het was heel erg leuk! We maakten iets wat smaakte en aanvoelde als friet uit iets dat eruit zag als een banaan, hoe cool is dat? Jammer genoeg ben ik de naam vergeten. Daarnaast was er een chocolade fondue met stukjes aardbei en stukjes banaan om erin te dopen. Er was ook een kaas fondue maar kaas fondues zijn onheilige abominaties die nooit uitgevonden hadden moeten worden.
Verder is school af en toe echt leuk. Het schommelt heel erg, maar de hoeveelheid huiswerk is vrij stabiel - op een slechte manier. Hopelijk overleef ik het hier lang genoeg om jullie zwoele gezichten ooit nog terug te zien.
Sayoonara!
Goed, zaterdag ging ik naar een kook-activiteit met mensen uit de international, Spanish en de French club. Het was heel erg leuk! We maakten iets wat smaakte en aanvoelde als friet uit iets dat eruit zag als een banaan, hoe cool is dat? Jammer genoeg ben ik de naam vergeten. Daarnaast was er een chocolade fondue met stukjes aardbei en stukjes banaan om erin te dopen. Er was ook een kaas fondue maar kaas fondues zijn onheilige abominaties die nooit uitgevonden hadden moeten worden.
Verder is school af en toe echt leuk. Het schommelt heel erg, maar de hoeveelheid huiswerk is vrij stabiel - op een slechte manier. Hopelijk overleef ik het hier lang genoeg om jullie zwoele gezichten ooit nog terug te zien.
Sayoonara!
zondag 23 september 2007
Leven, de wereld en het universum
Goed! Ik ben nu al heel erg vaak naar school geweest.
...
Wat een deprimerend begin.
Of eigenlijk niet, want elke schooldag brengt nieuwjaar dichterbij! En ja, ik heb door hoe sneu het is om daar 4 maanden van tevoren al naar af te tellen. Dus om even in de wat nabijere toekomst te kijken: 13 oktober komt Litania al! Dat is welgeteld twintig nachtjes slapen. Het leek altijd zo ver weg en nu is het echt dichtbij en dat is heel erg leuk. Alleen volgens mij is dit de tienduizendste post waarin ik vertel dat Litania komt en hoe leuk dat is, dus om maar snel en onopgemerkt van onderwerp te veranderen -
School! Want school is helemaal niet pleonastisch. (Eigenlijk had ik geen idee wat pleonastisch was, maar ik zocht in een Engels/Nederlands online woordenboek 'repetitive' op en het kwam met pleonastisch aanzetten.) Deze opmerking was echter ironisch bedoeld, want schooldagen lijken niet veel te verschillen van elkaar.
Om 6 uur sta ik op en zet ik de computer aan; het is dan 15.00 uur in Nederland. Dan eet ik één of twee kiwi's terwijl ik met mensen praat op MSN, voordat ik opeens merk dat ik weer eens bijna te laat ben om de schoolbus te halen. Op dat moment pak ik snel mijn tas en ren ik naar de bushalte, waar de bus rond 7 uur aankomt. (Ik heb me voor het naar-de-bushalte-rennen trouwens omgekleed, niet dat je denkt dat ik in mijn pyjama op school rondloop. Al heb ik mensen het wel zien doen.) Rond 7.10 kom ik op school aan en is het student-teacher time, wat betekent dat je naar een docent kan voordat de les begint, als je iets niet begrijpt. Het betekent ook dat je toch al op school zit dus net zo goed huiswerk kan maken. Om 7.30 begint de eerste les.
Het is echt saai om alles vanaf daar in detail te beschrijven, maar ik kan wel meegeven dat de lessen een anderhalf uur lang zijn en dat we er vier op een dag hebben. In de korte pauze na de eerste les is er tijd voor club activiteiten of gewoon niks als je die dag geen club meeting hebt. Ik ben in de Japanse en de internationale club gestapt, al is er een klein beetje een dilemma want ze hebben allebei hun volgende club meeting op donderdag. Je hoeft trouwens niet lid te worden van een club.
Om 14.40 is de laatste les afgelopen. Dan heb je even tijd om naar je kluisje te gaan voordat de schoolbus om 14.50 vertrekt. Rond 15.03 ben ik meestal thuis. Het is uit deze post echt overduidelijk geworden dat ik een digitaal horloge heb en er veel op kijk.
Japans is en blijft een geweldig vak. Echt. Ik wil de hele dag Japans hebben, of elke dag. De lessen zijn gewoon nooit saai. Na Japans komt study hall op het lijstje van leuke lessen - wat niet eens les is, maar gewoon een zelfstudie anderhalf uur. Heel leuk en gezellig, trouwens. Ik zit dan bij twee meisjes, Maddis en Marissa. Ze zijn heel cool en ze proberen mijn accent over te nemen, wat soms ten koste gaat van mijn huiswerktijd, maar veel grappiger is. Een paar keer geleden gingen we met geurstiften snorretjes op elkaar tekenen.
Engels is abominabel. We moeten veel te snel lezen. Normaal gezegd zou ik dat niet erg vinden, maar we lezen een boek - The Adventures of Huckleberry Finn, door Mark Twain - dat vol met dialecten zit en helemaal niet makkelijk om door te lezen is. Eigenlijk zou ik het nu aan het lezen moeten zijn maar ik stel het uit want het is niet boeiend. (Nóg minder boeiend dan een gigantisch verhaal over mijn schoolleven typen, moet je je voorstellen!)
Misschien heeft iemand uit deze post opgemaakt dat schoolleven ook in Amerika saai is. Die persoon heeft een geweldig analytisch vermogen.
Oh, trouwens, mijn Nederlands-spullen van wereldschool zijn aangekomen, dus ik kan ook aan mijn Nederlands huiswerk beginnen. Yes!
Nu is het tijd om me te verdiepen in Huckleberry Finn. Doei, iedereen.
...
Wat een deprimerend begin.
Of eigenlijk niet, want elke schooldag brengt nieuwjaar dichterbij! En ja, ik heb door hoe sneu het is om daar 4 maanden van tevoren al naar af te tellen. Dus om even in de wat nabijere toekomst te kijken: 13 oktober komt Litania al! Dat is welgeteld twintig nachtjes slapen. Het leek altijd zo ver weg en nu is het echt dichtbij en dat is heel erg leuk. Alleen volgens mij is dit de tienduizendste post waarin ik vertel dat Litania komt en hoe leuk dat is, dus om maar snel en onopgemerkt van onderwerp te veranderen -
School! Want school is helemaal niet pleonastisch. (Eigenlijk had ik geen idee wat pleonastisch was, maar ik zocht in een Engels/Nederlands online woordenboek 'repetitive' op en het kwam met pleonastisch aanzetten.) Deze opmerking was echter ironisch bedoeld, want schooldagen lijken niet veel te verschillen van elkaar.
Om 6 uur sta ik op en zet ik de computer aan; het is dan 15.00 uur in Nederland. Dan eet ik één of twee kiwi's terwijl ik met mensen praat op MSN, voordat ik opeens merk dat ik weer eens bijna te laat ben om de schoolbus te halen. Op dat moment pak ik snel mijn tas en ren ik naar de bushalte, waar de bus rond 7 uur aankomt. (Ik heb me voor het naar-de-bushalte-rennen trouwens omgekleed, niet dat je denkt dat ik in mijn pyjama op school rondloop. Al heb ik mensen het wel zien doen.) Rond 7.10 kom ik op school aan en is het student-teacher time, wat betekent dat je naar een docent kan voordat de les begint, als je iets niet begrijpt. Het betekent ook dat je toch al op school zit dus net zo goed huiswerk kan maken. Om 7.30 begint de eerste les.
Het is echt saai om alles vanaf daar in detail te beschrijven, maar ik kan wel meegeven dat de lessen een anderhalf uur lang zijn en dat we er vier op een dag hebben. In de korte pauze na de eerste les is er tijd voor club activiteiten of gewoon niks als je die dag geen club meeting hebt. Ik ben in de Japanse en de internationale club gestapt, al is er een klein beetje een dilemma want ze hebben allebei hun volgende club meeting op donderdag. Je hoeft trouwens niet lid te worden van een club.
Om 14.40 is de laatste les afgelopen. Dan heb je even tijd om naar je kluisje te gaan voordat de schoolbus om 14.50 vertrekt. Rond 15.03 ben ik meestal thuis. Het is uit deze post echt overduidelijk geworden dat ik een digitaal horloge heb en er veel op kijk.
Japans is en blijft een geweldig vak. Echt. Ik wil de hele dag Japans hebben, of elke dag. De lessen zijn gewoon nooit saai. Na Japans komt study hall op het lijstje van leuke lessen - wat niet eens les is, maar gewoon een zelfstudie anderhalf uur. Heel leuk en gezellig, trouwens. Ik zit dan bij twee meisjes, Maddis en Marissa. Ze zijn heel cool en ze proberen mijn accent over te nemen, wat soms ten koste gaat van mijn huiswerktijd, maar veel grappiger is. Een paar keer geleden gingen we met geurstiften snorretjes op elkaar tekenen.
Engels is abominabel. We moeten veel te snel lezen. Normaal gezegd zou ik dat niet erg vinden, maar we lezen een boek - The Adventures of Huckleberry Finn, door Mark Twain - dat vol met dialecten zit en helemaal niet makkelijk om door te lezen is. Eigenlijk zou ik het nu aan het lezen moeten zijn maar ik stel het uit want het is niet boeiend. (Nóg minder boeiend dan een gigantisch verhaal over mijn schoolleven typen, moet je je voorstellen!)
Misschien heeft iemand uit deze post opgemaakt dat schoolleven ook in Amerika saai is. Die persoon heeft een geweldig analytisch vermogen.
Oh, trouwens, mijn Nederlands-spullen van wereldschool zijn aangekomen, dus ik kan ook aan mijn Nederlands huiswerk beginnen. Yes!
Nu is het tijd om me te verdiepen in Huckleberry Finn. Doei, iedereen.
dinsdag 11 september 2007
Driver's Ed
Driver's ed = driver's education. Allemaal tieners die leren autorijden, spannend! Ik doe ook mee. Ik zit naast een jongen die Elvis Nguyen heet. Kan je je voorstellen hoe moeilijk dat voor hem moet zijn? Niet alleen Elvis heten van voornaam, maar ook nog eens een achternaam die niemand buiten Vietnam in één keer goed uitspreekt? Je spreekt het trouwens uit als 'when'. Verder is er niks met hem (hij is wel aardig en gaat naar de andere high school in Lake Oswego) maar zijn naam vond ik wel noemenswaardig.
Gisteren was het parent's night bij de driver's ed klas. Een trauma nurse die met mensen die in auto ongelukken terechtkomen werkt kwam ons vertellen over al die auto ongelukken. En wauw. Dat was een hoop ongelukkigheid en ranzige plaatjes. Bij één verhaaltje moest ik best wel tranen inhouden. Een meisje van 15 die gewoon in een random ongeluk dood gaat, hoe ziek is dat? En moet je je dan voorstellen hoe het voor haar moeder is. Je dochter, waar je zoveel van houdt, zoveel hoop voor hebt en zoveel mee hebt meegemaakt, opeens weg omdat ze met een slechte bestuurder in de auto stapt. En dan zien hoe al haar vriendinnen ouder worden en afstuderen en trouwen wetend dat je dochter dat niet heeft kunnen meemaken.
Ahem! Het was in ieder geval heel treffend. Aan het einde van de avond had ik het gevoel dat ik zodra ik in een auto stapte ten dode ben opgeschreven zou zijn. Daarbij kwam dat ik werd opgehaald door één van mijn vader's collega's omdat mijn ouders naar een concert waren.
En in wat voor auto zit die collega van mijn vader? Uiteraard, in een ontzettend cool-uitziende opendak Porsche. En daar moet elke bestuurder vanzelfsprekend in scheuren.
Nouja, het was wel ironisch. En ik kwam veilig thuis! Verder ga ik echt zeker weten altijd een autoriem dragen. En jullie ook.
Gisteren was het parent's night bij de driver's ed klas. Een trauma nurse die met mensen die in auto ongelukken terechtkomen werkt kwam ons vertellen over al die auto ongelukken. En wauw. Dat was een hoop ongelukkigheid en ranzige plaatjes. Bij één verhaaltje moest ik best wel tranen inhouden. Een meisje van 15 die gewoon in een random ongeluk dood gaat, hoe ziek is dat? En moet je je dan voorstellen hoe het voor haar moeder is. Je dochter, waar je zoveel van houdt, zoveel hoop voor hebt en zoveel mee hebt meegemaakt, opeens weg omdat ze met een slechte bestuurder in de auto stapt. En dan zien hoe al haar vriendinnen ouder worden en afstuderen en trouwen wetend dat je dochter dat niet heeft kunnen meemaken.
Ahem! Het was in ieder geval heel treffend. Aan het einde van de avond had ik het gevoel dat ik zodra ik in een auto stapte ten dode ben opgeschreven zou zijn. Daarbij kwam dat ik werd opgehaald door één van mijn vader's collega's omdat mijn ouders naar een concert waren.
En in wat voor auto zit die collega van mijn vader? Uiteraard, in een ontzettend cool-uitziende opendak Porsche. En daar moet elke bestuurder vanzelfsprekend in scheuren.
Nouja, het was wel ironisch. En ik kwam veilig thuis! Verder ga ik echt zeker weten altijd een autoriem dragen. En jullie ook.
zaterdag 8 september 2007
School
Dus, school is begonnen! Overleven jullie het? Ik... misschien. Twijfelachtig!
De introductiedag was heel leuk. Ik ontmoette Raechel en Raphael, die allebei dezelfde Playstation spelletjes spelen als ik en dat zit heel erg snor. Ze zitten alleen een jaar lager dus ik heb geen les met ze. Er waren meer coole mensen die ik ontmoette, maar dit zijn degenen waar ik sindsdien het meeste mee omga buiten les.
Om 7 uur moet ik bij de bushalte staan om de schoolbus te halen op normale lesdagen. In een schoolbus rijden is heel fijn en rustgevend en ik hoop telkens dat de reis langer duurt dan hij doet.
Lessen... We hebben A-days en B-days die telkens afwisselen. Op A-day heb ik AP Bio, Japans, Honors English en pre-calc. Op B-day heb ik human physiology & anatomy, acting, American & contemporary world history en AP chemistry. Sommige lessen zijn leuk, anderen niet. Pre-calc is hels. Ik zit met allemaal mensen die er helemaal niet slim uitzien en zij kunnen het wél volgen en ik niet. En dan zijn er weer dingen die zij niet snappen die ik heel simpel vind. Anderhalf uur van marteling, dat is echt veel.
In meeste lessen ken ik wel een paar mensen dus ik hoef niet weg te kwijnen uit eenzaamheid. In de pauze zit ik tegenwoordig bij Raphael en Raechel en dat is heel gezellig.
Ten minste, totdat Raphael een Jehova getuige bleek te zijn en me nu wil 'helpen'. Hopelijk lukt het ons om gewoon helemaal van dat gespreksonderwerp weg te blijven vanaf nu want zonder een medische ingreep ben ik waarschijnlijk niet te bekeren. Lobotomie krijgen lijkt me niet fijn.
Raechel zag ik de eerste twee dagen niet en dat was vervelend. De derde zag ik haar - en ze leerde me hoe ik mijn kluisje open moest doen! Ik ben zo dankbaar! En elke keer dat het me lukt voelt het helemaal als een triomf; de eerste twee dagen moest ik telkens eerstejaars vragen hoe ik hem open kreeg en het lukte me maar niet.
Verder is Japans echt het leukste vak dat ik ooit heb gehad. Serieus. De les begint ook zo cool.
Leider (aangewezen door docent): Kiritsu! (opstaan) Kiotsuke! (opletten/aandacht) Rei! (buig)
Iedereen (tijdens het buigen): Onegai shimasu! (laten we allemaal ons best/ons werk doen)
Leider: Chakuseke. (ga zitten)
De docent is ook zo cool. Hij is helemaal enthousiast over Japan en zit vol hele interessante verhalen. Weten jullie bijvoorbeeld waar het woord 'kamikaze' vandaan komt? 'Kami' is (zoals iedereen die Death Note gekeken heeft weet) God. 'Kaze' is wind. Toen de Mongolen in 1274 én in 1281 Japan binnenvielen werden ze beide keren afgeweerd doordat er orkanen kwamen. De Japanners zagen dit als een actie van god en noemde het 'kamikaze'; 'divine winds'. In de tweede wereldoorlog wisten ze dat er niet zo'n redding voor ze was en besloten ze dat ze zelf de 'kamikaze' moesten zijn.
Er is veel meer te vertellen, maar ik ben lui en kan niet geloven dat het drastisch interessant is voor anderen. Oh, trouwens, ik heb gigantisch veel en moeilijk huiswerk. Eergisteren zat ik er twee uur aan te werken. Niet cool! Maarja.
Overleven, iedereen!
De introductiedag was heel leuk. Ik ontmoette Raechel en Raphael, die allebei dezelfde Playstation spelletjes spelen als ik en dat zit heel erg snor. Ze zitten alleen een jaar lager dus ik heb geen les met ze. Er waren meer coole mensen die ik ontmoette, maar dit zijn degenen waar ik sindsdien het meeste mee omga buiten les.
Om 7 uur moet ik bij de bushalte staan om de schoolbus te halen op normale lesdagen. In een schoolbus rijden is heel fijn en rustgevend en ik hoop telkens dat de reis langer duurt dan hij doet.
Lessen... We hebben A-days en B-days die telkens afwisselen. Op A-day heb ik AP Bio, Japans, Honors English en pre-calc. Op B-day heb ik human physiology & anatomy, acting, American & contemporary world history en AP chemistry. Sommige lessen zijn leuk, anderen niet. Pre-calc is hels. Ik zit met allemaal mensen die er helemaal niet slim uitzien en zij kunnen het wél volgen en ik niet. En dan zijn er weer dingen die zij niet snappen die ik heel simpel vind. Anderhalf uur van marteling, dat is echt veel.
In meeste lessen ken ik wel een paar mensen dus ik hoef niet weg te kwijnen uit eenzaamheid. In de pauze zit ik tegenwoordig bij Raphael en Raechel en dat is heel gezellig.
Ten minste, totdat Raphael een Jehova getuige bleek te zijn en me nu wil 'helpen'. Hopelijk lukt het ons om gewoon helemaal van dat gespreksonderwerp weg te blijven vanaf nu want zonder een medische ingreep ben ik waarschijnlijk niet te bekeren. Lobotomie krijgen lijkt me niet fijn.
Raechel zag ik de eerste twee dagen niet en dat was vervelend. De derde zag ik haar - en ze leerde me hoe ik mijn kluisje open moest doen! Ik ben zo dankbaar! En elke keer dat het me lukt voelt het helemaal als een triomf; de eerste twee dagen moest ik telkens eerstejaars vragen hoe ik hem open kreeg en het lukte me maar niet.
Verder is Japans echt het leukste vak dat ik ooit heb gehad. Serieus. De les begint ook zo cool.
Leider (aangewezen door docent): Kiritsu! (opstaan) Kiotsuke! (opletten/aandacht) Rei! (buig)
Iedereen (tijdens het buigen): Onegai shimasu! (laten we allemaal ons best/ons werk doen)
Leider: Chakuseke. (ga zitten)
De docent is ook zo cool. Hij is helemaal enthousiast over Japan en zit vol hele interessante verhalen. Weten jullie bijvoorbeeld waar het woord 'kamikaze' vandaan komt? 'Kami' is (zoals iedereen die Death Note gekeken heeft weet) God. 'Kaze' is wind. Toen de Mongolen in 1274 én in 1281 Japan binnenvielen werden ze beide keren afgeweerd doordat er orkanen kwamen. De Japanners zagen dit als een actie van god en noemde het 'kamikaze'; 'divine winds'. In de tweede wereldoorlog wisten ze dat er niet zo'n redding voor ze was en besloten ze dat ze zelf de 'kamikaze' moesten zijn.
Er is veel meer te vertellen, maar ik ben lui en kan niet geloven dat het drastisch interessant is voor anderen. Oh, trouwens, ik heb gigantisch veel en moeilijk huiswerk. Eergisteren zat ik er twee uur aan te werken. Niet cool! Maarja.
Overleven, iedereen!
maandag 3 september 2007
Auto, essay, concert
Oké, er zijn dingen gebeurd sinds mijn laatste post! Gelukkig ben ik de helft al vergeten dus hoef ik niet te veel te typen.
Ten eerste: auto rijden! Ik heb mijn eerste 'les' achter de rug. Mijn vader en ik gingen naar een verlaten parkeerplaats waar ik rondjes moest rijden. Onze jeep is niet een auto waarbij je hoeft te schakelen dus essentieel was het niet veel moeilijker dan in een botsauto rijden, maar de consequenties van tegen de stoep/een boom/iets willekeurigs aan rijden waren net wat hoger. Gelukkig botste ik niet ofzo. Het was heel erg leuk om te doen, en ik heb nu veel meer waardering voor mensen die kunnen auto rijden.
Ten tweede ben ik naar school geweest. Morgen is er een introductiedag en overmorgen beginnen de lessen, maar ik ging naar school om een essay te schrijven. Na een jaar van mevrouw Risselada les gekregen te hebben voelde ik me aardig zeker over wat ik deed. Het was niet heel moeilijk; ik moest een essay schrijven en de belangrijkste punten in 'Their Lonely Betters' door W.H. Auden noemen. Iedereen die naar Lake Oswego High School kwam en Honors English wilde doen moest zo'n essay maken. Het verbaasde me hoeveel mensen er waren; blijkbaar is naar een andere school gaan best normaal hier. Oh! En het klaslokaal zat VOL boeken. Ik vroeg na afloop of ik er één mocht lenen (Stardust, van Neil Gaiman - onderhand heb ik hem uit en heb ik ook de film gezien) en dat mocht gewoon als ik mijn naam invulde. Mmm. Boeken.
Verder waren we eergisteren bij een andere Nike-familie uit Nederland op bezoek, Peggy en Tim Richmond en hun twee kinderen, Jake (15) en Sammy Jo (12). Ze zijn heel cool en er waren ook gezellige Belgische mensen op bezoek die karaoke gingen doen. Trouwens, de Richmonds wonen hier al anderhalf jaar, en Sammy Jo zei dat ze nog heel veel contact had met haar vrienden uit Nederland, dus dat moet lukken. En Jake zei over alles op school dat het te makkelijk was, dat je met allemaal domme kinderen zit en dat je niet zo heel veel huiswerk krijgt, dus dat moet ook lukken!
Gisteren ging ik met mijn moeder naar een concert van Pete Yorn en Crowded House. Pete Yorn was cool (veel cooler dan ik hem voorgesteld had met zo'n suffe (band)naam) en ik heb nu veel meer bewondering voor hem dan eerst omdat hij zo goed was live. Crowded House was een beetje een teleurstelling. De Amerikaanse hits waren niet dezelfde als in Europa dus ze speelden niet echt liedjes die ik of mijn moeder kenden of leuk vonden. Four Seasons in One Day speelden ze niet. Dat deed me denken aan toen Brand New Seventy Times 7 niet speelde, dat was ook zo jammer. (Als resultaat kreeg ik Seventy Times 7 in mijn hoofd, wat niet echt de bedoeling is bij een concert dat niks met Brand New te maken heeft.)
Wat wél heel cool was was Liam Fin, die met Crowded House meespeelde maar in het begin ook gewoon in zijn eentje allemaal muziek maakte. Dan speelde hij iets en nam hij het tegelijk op zodat het seconden later afspeelde terwijl hij weer iets anders erbij ging spelen. Als gevolg was het echt zo'n 1-man band. Ik was best wel onder de indruk, ook omdat Liam een baard had en toch cool was. Mensen met baarden moeten extra hun best doen om cool te zijn want ik ben het niet eens met een baard hebben. (Voor degenen die zich het nu afvragen: JA, Ron is natuurlijk wel cool.)
Morgen heb ik introductiedag en overmorgen begint school. Ik heb nog maar drie schoolboeken: Japans, AP biologie en pre-calculus. De rest komt nog wel, al zal ik niet zoveel boeken hebben als jullie, arme stakkers. Het zijn wel hele grote, dikke boeken. Trouwens, mijn school begint altijd om 7.10. Wie er jaloers was op hoe weinig boeken ik had mag nu ophouden met jaloers zijn en medelijden gaan geven! Ik moet voor 7 uur al bij de bushalte staan. Welke gek heeft het Amerikaanse schoolsysteem bedacht?
Nouja, jullie allemaal succes met het begin van een nieuw schooljaar! Byebye.
Ten eerste: auto rijden! Ik heb mijn eerste 'les' achter de rug. Mijn vader en ik gingen naar een verlaten parkeerplaats waar ik rondjes moest rijden. Onze jeep is niet een auto waarbij je hoeft te schakelen dus essentieel was het niet veel moeilijker dan in een botsauto rijden, maar de consequenties van tegen de stoep/een boom/iets willekeurigs aan rijden waren net wat hoger. Gelukkig botste ik niet ofzo. Het was heel erg leuk om te doen, en ik heb nu veel meer waardering voor mensen die kunnen auto rijden.
Ten tweede ben ik naar school geweest. Morgen is er een introductiedag en overmorgen beginnen de lessen, maar ik ging naar school om een essay te schrijven. Na een jaar van mevrouw Risselada les gekregen te hebben voelde ik me aardig zeker over wat ik deed. Het was niet heel moeilijk; ik moest een essay schrijven en de belangrijkste punten in 'Their Lonely Betters' door W.H. Auden noemen. Iedereen die naar Lake Oswego High School kwam en Honors English wilde doen moest zo'n essay maken. Het verbaasde me hoeveel mensen er waren; blijkbaar is naar een andere school gaan best normaal hier. Oh! En het klaslokaal zat VOL boeken. Ik vroeg na afloop of ik er één mocht lenen (Stardust, van Neil Gaiman - onderhand heb ik hem uit en heb ik ook de film gezien) en dat mocht gewoon als ik mijn naam invulde. Mmm. Boeken.
Verder waren we eergisteren bij een andere Nike-familie uit Nederland op bezoek, Peggy en Tim Richmond en hun twee kinderen, Jake (15) en Sammy Jo (12). Ze zijn heel cool en er waren ook gezellige Belgische mensen op bezoek die karaoke gingen doen. Trouwens, de Richmonds wonen hier al anderhalf jaar, en Sammy Jo zei dat ze nog heel veel contact had met haar vrienden uit Nederland, dus dat moet lukken. En Jake zei over alles op school dat het te makkelijk was, dat je met allemaal domme kinderen zit en dat je niet zo heel veel huiswerk krijgt, dus dat moet ook lukken!
Gisteren ging ik met mijn moeder naar een concert van Pete Yorn en Crowded House. Pete Yorn was cool (veel cooler dan ik hem voorgesteld had met zo'n suffe (band)naam) en ik heb nu veel meer bewondering voor hem dan eerst omdat hij zo goed was live. Crowded House was een beetje een teleurstelling. De Amerikaanse hits waren niet dezelfde als in Europa dus ze speelden niet echt liedjes die ik of mijn moeder kenden of leuk vonden. Four Seasons in One Day speelden ze niet. Dat deed me denken aan toen Brand New Seventy Times 7 niet speelde, dat was ook zo jammer. (Als resultaat kreeg ik Seventy Times 7 in mijn hoofd, wat niet echt de bedoeling is bij een concert dat niks met Brand New te maken heeft.)
Wat wél heel cool was was Liam Fin, die met Crowded House meespeelde maar in het begin ook gewoon in zijn eentje allemaal muziek maakte. Dan speelde hij iets en nam hij het tegelijk op zodat het seconden later afspeelde terwijl hij weer iets anders erbij ging spelen. Als gevolg was het echt zo'n 1-man band. Ik was best wel onder de indruk, ook omdat Liam een baard had en toch cool was. Mensen met baarden moeten extra hun best doen om cool te zijn want ik ben het niet eens met een baard hebben. (Voor degenen die zich het nu afvragen: JA, Ron is natuurlijk wel cool.)
Morgen heb ik introductiedag en overmorgen begint school. Ik heb nog maar drie schoolboeken: Japans, AP biologie en pre-calculus. De rest komt nog wel, al zal ik niet zoveel boeken hebben als jullie, arme stakkers. Het zijn wel hele grote, dikke boeken. Trouwens, mijn school begint altijd om 7.10. Wie er jaloers was op hoe weinig boeken ik had mag nu ophouden met jaloers zijn en medelijden gaan geven! Ik moet voor 7 uur al bij de bushalte staan. Welke gek heeft het Amerikaanse schoolsysteem bedacht?
Nouja, jullie allemaal succes met het begin van een nieuw schooljaar! Byebye.
woensdag 22 augustus 2007
Gedoe
Ik weet niet hoe sommigen van jullie over mijn blog te weten komen, maar ik vind het echt leuk dat het gebeurt en dat ik opeens weer wat hoor van jullie. Dus hoi en cool dat je het leest!
Wat óók heel cool was waren de vorige twee weken. Ik had het heel, heel erg fijn met Rick - het enige vervelende was dat de vlucht terug een dag eerder was dan we verwacht hadden; dat was een hele onplezante verrassing de dag voor hij weg moest. Vanochtend hebben mijn moeder en ik hem naar het vliegveld gebracht. Het was echt heel erg typisch want ik was kotsmisselijk (ondanks dat ik in de eerste plaats niks in mijn maag had om op te kotsen) en hij kreeg hartkloppingen. Niet het epitoom van makkelijk afscheid nemen! (Niet dat dat zonder fysieke problemen wel zo geweest zou zijn.) Ik weet niet hoe het komt dat ik zo misselijk ben, maar het is heel erg vervelend. Het is ook heel erg vervelend om te moeten kotsen met niks in je maag - ik was vergeten hoe dat was. Ik zal dat niet spoedig weer vergeten.
Gelukkig komt Litania in oktober! Dan wordt het feest! Ik beloof te proberen mijn maaginhoud op de juiste plek te houden.
In ieder geval, het was dus heel leuk de afgelopen tijd. Mijn rooster voor het volgende schooljaar is ook binnen - en er klopt niks van. Ik heb een echt pretpakket, met helemaal geen scheikunde of natuurkunde. Het doet een beetje pijn om het te zeggen, maar ik wil scheikunde. Het doet ook pijn dat ik mijn broer heb gevraagd om mijn scheikunde schrift uit Nederland mee te nemen - dat is bijna zo erg als gewoon toegeven dat Hietbrink een goede leraar was.
Trouwens, ik mis Ugchelen en alles eromheen. Echt heel erg als ik erover nadenk. Ik had het er met Rick over en misschien is het toch wel goed om het ergens te bekennen, want het is een beetje schijnheilig om de hele tijd maar te doen alsof ik het constant naar mijn zin heb en niks mis. Ik mis zelfs school en naar school fietsen terwijl ik dacht dat ik dat haatte. Daar moet ik wel bij zeggen dat ik op dit moment wel een stuk, eh... zwakker ben dan normaal, dus normaal is het niet zo erg als op dit specifieke moment. Uiteraard mis ik mensen (waaronder waarschijnlijk iedereen die dit leest) veel meer dan locaties en gewoontes. Dus gefeliciteerd met gemist zijn!
Nouja leven gaat door. Emo zijn ligt me ook helemaal niet, ik haat haar in mijn gezicht. En strakke broeken. En verdrietig zijn. Maar ik vind die riemen wel leuk, al zijn ze niks voor mij.
Ik zal foto's posten wanneer ik ze heb!
Wat óók heel cool was waren de vorige twee weken. Ik had het heel, heel erg fijn met Rick - het enige vervelende was dat de vlucht terug een dag eerder was dan we verwacht hadden; dat was een hele onplezante verrassing de dag voor hij weg moest. Vanochtend hebben mijn moeder en ik hem naar het vliegveld gebracht. Het was echt heel erg typisch want ik was kotsmisselijk (ondanks dat ik in de eerste plaats niks in mijn maag had om op te kotsen) en hij kreeg hartkloppingen. Niet het epitoom van makkelijk afscheid nemen! (Niet dat dat zonder fysieke problemen wel zo geweest zou zijn.) Ik weet niet hoe het komt dat ik zo misselijk ben, maar het is heel erg vervelend. Het is ook heel erg vervelend om te moeten kotsen met niks in je maag - ik was vergeten hoe dat was. Ik zal dat niet spoedig weer vergeten.
Gelukkig komt Litania in oktober! Dan wordt het feest! Ik beloof te proberen mijn maaginhoud op de juiste plek te houden.
In ieder geval, het was dus heel leuk de afgelopen tijd. Mijn rooster voor het volgende schooljaar is ook binnen - en er klopt niks van. Ik heb een echt pretpakket, met helemaal geen scheikunde of natuurkunde. Het doet een beetje pijn om het te zeggen, maar ik wil scheikunde. Het doet ook pijn dat ik mijn broer heb gevraagd om mijn scheikunde schrift uit Nederland mee te nemen - dat is bijna zo erg als gewoon toegeven dat Hietbrink een goede leraar was.
Trouwens, ik mis Ugchelen en alles eromheen. Echt heel erg als ik erover nadenk. Ik had het er met Rick over en misschien is het toch wel goed om het ergens te bekennen, want het is een beetje schijnheilig om de hele tijd maar te doen alsof ik het constant naar mijn zin heb en niks mis. Ik mis zelfs school en naar school fietsen terwijl ik dacht dat ik dat haatte. Daar moet ik wel bij zeggen dat ik op dit moment wel een stuk, eh... zwakker ben dan normaal, dus normaal is het niet zo erg als op dit specifieke moment. Uiteraard mis ik mensen (waaronder waarschijnlijk iedereen die dit leest) veel meer dan locaties en gewoontes. Dus gefeliciteerd met gemist zijn!
Nouja leven gaat door. Emo zijn ligt me ook helemaal niet, ik haat haar in mijn gezicht. En strakke broeken. En verdrietig zijn. Maar ik vind die riemen wel leuk, al zijn ze niks voor mij.
Ik zal foto's posten wanneer ik ze heb!
woensdag 8 augustus 2007
High Desert
Voor een korte vakantie zijn we naar het plekje Bend gegaan, nog steeds in de staat Oregon maar in een heel andere omgeving. Het was een uur of 3 rijden om hier te komen, met allemaal hele mooie uitzichten over rivieren en meren op weg hiernaartoe, en een woestijn-achtige omgeving wanneer we eenmaal aan kwamen.
Eergisteren gingen we white water raften op de Deschutes rivier. Dat was echt heel erg leuk; dan zit je in een rubber bootje met een groep van acht en met dat rubber bootje ga je door allemaal onrustige plekken in de rivier. Het enige wat je in de boot houdt is je voet, die je klemt onder de zitting voor je. Vermakelijk!
Gisteren gingen we naar de High Desert Museum. Dat was ook echt cool - ongeveer even cool als het oorlogsmuseum in Overloon. Alleen natuurlijk net wat minder want in Overloon was ik met mijn geweldige klasgenootjes! Het High Desert Museum ging allemaal over cowboys, Indianen en de dieren in de woestijn. De Amerikaanse adelaar maakt echt een leip geluid als hij schreeuwt trouwens, helemaal niet wat je verwacht van zo'n stoer-uitziend beest. Oh, en voordat iemand het vraagt: Nee, in het museum werd er toegegeven dat de Indianen oneerlijk behandeld werden enzo, dus niet beginnen over Amerikaans patriotisme.
Je mag musea leuk vinden op mijn beschaafde leeftijd.
Vandaag gaan we terug naar Lake Oswego. Misschien gaan we vanavond naar de Simpsons film, want het is Kyle's laatste dag hier in het land van de eeuwige refills voordat hij naar Nederland gaat en vervolgens naar Kreta. Morgen komt Rick aan en dat is ook bijster plezant. Wat niet bijster plezant is is de terugweg naar Lake Oswego vandaag: dankzij dat we in Eugene stoppen wordt het waarschijnlijk 4 uur rijden. Ach, nouja! Mooie uitzichten.
Eergisteren gingen we white water raften op de Deschutes rivier. Dat was echt heel erg leuk; dan zit je in een rubber bootje met een groep van acht en met dat rubber bootje ga je door allemaal onrustige plekken in de rivier. Het enige wat je in de boot houdt is je voet, die je klemt onder de zitting voor je. Vermakelijk!
Gisteren gingen we naar de High Desert Museum. Dat was ook echt cool - ongeveer even cool als het oorlogsmuseum in Overloon. Alleen natuurlijk net wat minder want in Overloon was ik met mijn geweldige klasgenootjes! Het High Desert Museum ging allemaal over cowboys, Indianen en de dieren in de woestijn. De Amerikaanse adelaar maakt echt een leip geluid als hij schreeuwt trouwens, helemaal niet wat je verwacht van zo'n stoer-uitziend beest. Oh, en voordat iemand het vraagt: Nee, in het museum werd er toegegeven dat de Indianen oneerlijk behandeld werden enzo, dus niet beginnen over Amerikaans patriotisme.
Je mag musea leuk vinden op mijn beschaafde leeftijd.
Vandaag gaan we terug naar Lake Oswego. Misschien gaan we vanavond naar de Simpsons film, want het is Kyle's laatste dag hier in het land van de eeuwige refills voordat hij naar Nederland gaat en vervolgens naar Kreta. Morgen komt Rick aan en dat is ook bijster plezant. Wat niet bijster plezant is is de terugweg naar Lake Oswego vandaag: dankzij dat we in Eugene stoppen wordt het waarschijnlijk 4 uur rijden. Ach, nouja! Mooie uitzichten.
donderdag 19 juli 2007
Instruction permit
Nou jongens, het is tijd om in jullie huizen te gaan schuilen (alsof een oceaan niet genoeg is om jullie te beschermen) want ik mag de straat op! En niet zomaar de straat op, maar in een auto. En niet zomaar een auto, maar - eerlijk gezegd wel gewoon zomaar een auto.
Dit is mijn instruction permit. Ik mag niet in mijn eentje rijden, maar ik mag nu leren autorijden van mijn ouders of een instructeur. Het was heel belangrijk dat ik hem haalde. Mijn moeder wordt namelijk 50 volgende maandag (23 juli) en dat betekent dat ze een Sarah in de tuin moet hebben. We gaan Nederlandse traditie niet vergeten natuurlijk! Maar het moet een verrassing zijn, dus we deden alsof mijn vader me meenam voor een les. Mijn broer ging mee om me uit te lachen. (Zogenaamd - niet dat hij het niet gedaan zou hebben als ik wél voor les ging.) Eigenlijk vind ik het best gul van mijzelf dat ik de allereerste rijles van mijn leven opgeef voor mijn moeder's 50ste. Ja mensen, dat is heel stoer en nobel van me. (Kuch.)
In ieder geval kochten we spullen voor papier maché en vulling voor het lichaam. Die brachten we naar het huis van Barbara (haar man werkt voor Nike, ze is Nederlands en haar dochters zijn net wat jonger dan ik en heel aardig) zodat we zondag mijn moeder's Sarah-pop in elkaar kunnen zetten.
Dat was het wel zo'n beetje. Ik verveel me niet; elke paar dagen ga ik naar de bibliotheek, en mijn Playstation 2 valt in wanneer boeken tekort schieten. Maar het beste van vandaag?
Mijn broer had 91% goed voor zijn test, en ik 93%. Dat voelt goed.
Dit is mijn instruction permit. Ik mag niet in mijn eentje rijden, maar ik mag nu leren autorijden van mijn ouders of een instructeur. Het was heel belangrijk dat ik hem haalde. Mijn moeder wordt namelijk 50 volgende maandag (23 juli) en dat betekent dat ze een Sarah in de tuin moet hebben. We gaan Nederlandse traditie niet vergeten natuurlijk! Maar het moet een verrassing zijn, dus we deden alsof mijn vader me meenam voor een les. Mijn broer ging mee om me uit te lachen. (Zogenaamd - niet dat hij het niet gedaan zou hebben als ik wél voor les ging.) Eigenlijk vind ik het best gul van mijzelf dat ik de allereerste rijles van mijn leven opgeef voor mijn moeder's 50ste. Ja mensen, dat is heel stoer en nobel van me. (Kuch.)
In ieder geval kochten we spullen voor papier maché en vulling voor het lichaam. Die brachten we naar het huis van Barbara (haar man werkt voor Nike, ze is Nederlands en haar dochters zijn net wat jonger dan ik en heel aardig) zodat we zondag mijn moeder's Sarah-pop in elkaar kunnen zetten.
Dat was het wel zo'n beetje. Ik verveel me niet; elke paar dagen ga ik naar de bibliotheek, en mijn Playstation 2 valt in wanneer boeken tekort schieten. Maar het beste van vandaag?
Mijn broer had 91% goed voor zijn test, en ik 93%. Dat voelt goed.
zondag 15 juli 2007
Huiswerk en vlaggen
Jullie moeten meer bloggen! Ik ben de enige die nog wat bijhoudt. En het is vervelend dat ik niet direct kan reageren. Dus, iedereen die berichtjes heeft achtergelaten: Hoi! :D En ik wil 'bedankt voor de aandacht' zeggen maar dat klinkt echt leip.
In ieder geval! We waren vrijdag op visite bij een Schotse collega van mijn vader. Haar dochter, Natalie, zit op de school waar ik heen ga (in hetzelfde jaar als ik) en ik heb haar uiteraard een paar vragen gesteld over die school.
En ik werd bang. Heel bang.
Hier doen ze blijkbaar al hun huiswerk en krijgen ze er cijfers voor. Cijfers! Voor huiswerk! Ik heb al zo lang vrijwel nooit huiswerk gemaakt, en nu moet ik volgend schooljaar elke dag huiswerk maken. Niet te geloven. Dat is echt ziek. Ziek, zeg ik je!
Maar goed, het 'vlaggen' gedeelte:
Een hele tijd geleden gingen we op bezoek bij andere (Nederlandse) collega's van mijn vader. Zij hadden een ...leaflet?... gekregen over wanneer je je vlag uit moet hangen en daar staat letterlijk:
"Flag Etiquette
Flag Day 2007
Days to fly your flag:
Fly your flag every day. Especially holidays."
Ik vond het zo grappig dat ik het mee mocht nemen naar huis. Uiteraard staan er meer dingen op het papiertje, maar dit staat bovenaan en ziet er ontiegelijk droog uit.
Fijne vakantie iedereen!
In ieder geval! We waren vrijdag op visite bij een Schotse collega van mijn vader. Haar dochter, Natalie, zit op de school waar ik heen ga (in hetzelfde jaar als ik) en ik heb haar uiteraard een paar vragen gesteld over die school.
En ik werd bang. Heel bang.
Hier doen ze blijkbaar al hun huiswerk en krijgen ze er cijfers voor. Cijfers! Voor huiswerk! Ik heb al zo lang vrijwel nooit huiswerk gemaakt, en nu moet ik volgend schooljaar elke dag huiswerk maken. Niet te geloven. Dat is echt ziek. Ziek, zeg ik je!
Maar goed, het 'vlaggen' gedeelte:
Een hele tijd geleden gingen we op bezoek bij andere (Nederlandse) collega's van mijn vader. Zij hadden een ...leaflet?... gekregen over wanneer je je vlag uit moet hangen en daar staat letterlijk:
"Flag Etiquette
Flag Day 2007
Days to fly your flag:
Fly your flag every day. Especially holidays."
Ik vond het zo grappig dat ik het mee mocht nemen naar huis. Uiteraard staan er meer dingen op het papiertje, maar dit staat bovenaan en ziet er ontiegelijk droog uit.
Fijne vakantie iedereen!
maandag 9 juli 2007
Foto's
Zoals beloofd!
Het epische begin toen het allemaal begon (aka toen ik mijn huis uit stapte) :
Op straat:
Piñata!
Op het water in de avond:
En een filmpje van het vuurwerk:
http://s30.photobucket.com/albums/c325/Valeriewalrus/America/?action=view¤t=CIMG4203.flv
Het epische begin toen het allemaal begon (aka toen ik mijn huis uit stapte) :
Op straat:
Piñata!
Op het water in de avond:
En een filmpje van het vuurwerk:
http://s30.photobucket.com/albums/c325/Valeriewalrus/America/?action=view¤t=CIMG4203.flv
donderdag 5 juli 2007
Independance Day
Aangezien mijn vorige post al '4th of July' heette moest ik een nieuwe naam voor deze bedenken, al gaat het om hetzelfde. 4th of July is Independance Day, dan vieren de Amerikanen dat ze de Britten hun land uit gooiden. Er waren overal Amerikaanse vlaggen enzo, maar nee, geen lange speeches over hoe cool Amerika wel niet is en niks nationalistisch verder. Het was gewoon heel erg gezellig.
Het begon om 9.30 met pannenkoeken eten met een boel mensen uit de buurt, buiten op straat. Mijn vader speelde doedelzak en iedereen vond het geweldig. (Ten minste, dat zeiden ze.) Veel van de kindjes hadden dezelfde shirtjes aan en dat was extreem schattig. Ik heb in ieder geval wat mensen ontmoet en dat was wel leuk. Stiekem houd ik helemaal niet zo van dat soort sociale gelegenheden maar het was niet zo erg. In mijn eentje in een grot leven is nou eenmaal niet praktisch. Oh, en Katie (een meisje van rond mijn leeftijd) zei dat ze een vriend heeft die thuis Nederlands praat omdat één van zijn ouders Nederlands is. Later (in de avond) ontmoette ik hem en kwam ik erachter dat het de gast was waar ik mee gepraat had toen ik op mijn school rondkeek in maart. Dat vond ik enigszins amusant! (Maar niet te amusant, want het is niet beleefd om keihard te gaan lachen om redenen die anderen niet begrijpen.)
De hele dag was het warm trouwens, het soort warm waardoor je binnen minuten verbrandt. In de middag, toen het pannenkoeken gebeuren en gepraat voorbij was, deden we het rustig aan. We gingen met de familie naar het meer. Er is zo'n plekje waar boten aanleggen bij een soort gigantische, drijvende steiger. De steiger staat wel vast maar hij gaat op en neer op de golven. Mijn vader en ik gingen aan het eind van de steiger zitten met onze voeten in het water. Kyle en mijn moeder waren er eerst ook bij, maar die gingen na een tijdje in de schaduw zitten. Het was heel rustgevend om daar in de zon te zitten met de golven onder me enzo, en kijken naar allemaal mensen met hun boten op het meer. Het was iets te rustgevend aangezien mijn vader en ik gezellig zaten te praten terwijl we verbrandden. We hebben het in ieder geval overleefd! (Ja, ik weet het, als ik dat er niet bij zette zouden jullie allemaal doodgaan van spanning: "Hebben ze het overleefd?!")
's Avonds was er een barbeque met mensen uit de buurt, weer buiten op straat. (Recht voor ons huis, eigenlijk.) Wéér gezellig. En nog beter: we werden door de buren uitgenodigd om mee te gaan op hun boot om het vuurwerk te bekijken vanaf het meer! Uiteraard gingen we mee. Het was echt zo mooi! Allemaal mensen kwamen op hun boten het meer op als een soort optocht. Het was tijdens zonsondergang, al zag je die niet boven de boomtoppen uit. De lucht was oranje en blauw terwijl we vaarden, en het werd steeds donkerder zodat de lichtjes van de boten steeds duidelijker werden. Het leek een beetje op iets uit Lord of the Rings met de elven op hun boten. Niet dat elven vaak in speedboats te zien zijn, maar dat is een andere zaak. In Oregon zijn vuurpijlen verboden trouwens. (Niet voor wat wij keken; dat was door de stad zelf geörganiseerd.) Het was gigantisch mooi in ieder geval.
Dus. Een mooie dag. Ik upload wel een paar foto's morgen ofzo. Nu zijn mijn ouders en Kyle (en de camera) naar een concert van Alison Kraus waar ik geen behoefte aan had, dus ik heb het huis voor mijzelf. Het is onderhand 5 juli! Ahem. Nouja, doei!
Het begon om 9.30 met pannenkoeken eten met een boel mensen uit de buurt, buiten op straat. Mijn vader speelde doedelzak en iedereen vond het geweldig. (Ten minste, dat zeiden ze.) Veel van de kindjes hadden dezelfde shirtjes aan en dat was extreem schattig. Ik heb in ieder geval wat mensen ontmoet en dat was wel leuk. Stiekem houd ik helemaal niet zo van dat soort sociale gelegenheden maar het was niet zo erg. In mijn eentje in een grot leven is nou eenmaal niet praktisch. Oh, en Katie (een meisje van rond mijn leeftijd) zei dat ze een vriend heeft die thuis Nederlands praat omdat één van zijn ouders Nederlands is. Later (in de avond) ontmoette ik hem en kwam ik erachter dat het de gast was waar ik mee gepraat had toen ik op mijn school rondkeek in maart. Dat vond ik enigszins amusant! (Maar niet te amusant, want het is niet beleefd om keihard te gaan lachen om redenen die anderen niet begrijpen.)
De hele dag was het warm trouwens, het soort warm waardoor je binnen minuten verbrandt. In de middag, toen het pannenkoeken gebeuren en gepraat voorbij was, deden we het rustig aan. We gingen met de familie naar het meer. Er is zo'n plekje waar boten aanleggen bij een soort gigantische, drijvende steiger. De steiger staat wel vast maar hij gaat op en neer op de golven. Mijn vader en ik gingen aan het eind van de steiger zitten met onze voeten in het water. Kyle en mijn moeder waren er eerst ook bij, maar die gingen na een tijdje in de schaduw zitten. Het was heel rustgevend om daar in de zon te zitten met de golven onder me enzo, en kijken naar allemaal mensen met hun boten op het meer. Het was iets te rustgevend aangezien mijn vader en ik gezellig zaten te praten terwijl we verbrandden. We hebben het in ieder geval overleefd! (Ja, ik weet het, als ik dat er niet bij zette zouden jullie allemaal doodgaan van spanning: "Hebben ze het overleefd?!")
's Avonds was er een barbeque met mensen uit de buurt, weer buiten op straat. (Recht voor ons huis, eigenlijk.) Wéér gezellig. En nog beter: we werden door de buren uitgenodigd om mee te gaan op hun boot om het vuurwerk te bekijken vanaf het meer! Uiteraard gingen we mee. Het was echt zo mooi! Allemaal mensen kwamen op hun boten het meer op als een soort optocht. Het was tijdens zonsondergang, al zag je die niet boven de boomtoppen uit. De lucht was oranje en blauw terwijl we vaarden, en het werd steeds donkerder zodat de lichtjes van de boten steeds duidelijker werden. Het leek een beetje op iets uit Lord of the Rings met de elven op hun boten. Niet dat elven vaak in speedboats te zien zijn, maar dat is een andere zaak. In Oregon zijn vuurpijlen verboden trouwens. (Niet voor wat wij keken; dat was door de stad zelf geörganiseerd.) Het was gigantisch mooi in ieder geval.
Dus. Een mooie dag. Ik upload wel een paar foto's morgen ofzo. Nu zijn mijn ouders en Kyle (en de camera) naar een concert van Alison Kraus waar ik geen behoefte aan had, dus ik heb het huis voor mijzelf. Het is onderhand 5 juli! Ahem. Nouja, doei!
maandag 2 juli 2007
4th of July
...nee, dat is het nu op dit moment nog niet.
Het is me niet gelukt voor langer zonder Playstation 2 te gaan: we gingen er één huren maar voor 25 euro extra mocht ik hem hebben dus ik kocht hem. Dat heeft de laatste paar dagen heel erg leuk gemaakt.
Vanmiddag gingen we mijn broer ophalen in Portland. Dat ging allemaal prima; mijn leven is vele malen lawaaieriger geworden sinds zijn aankomst. Op de weg terug waren hij en mijn vader slechte country liedjes aan het zingen. Daar zijn er hier veel van. Mijn vader houdt van zo'n country radio zender, '99.5 the Wolf'. De favoriet van Kyle en mijn vader is een liedje waarin de zanger zegt dat hij een vrouw graag voor teken zou willen checken. "I'd like to check you for tics." Het is één van de meest debiele liedjes op deze aarde maar ergens is het wel leuk dat ze er zoveel lol in hebben. (Niet dat ik dat ooit tegen ze gaan zeggen.)
De buren stonden vanavond vuurwerk af te steken op straat. Ik ging met mijn ouders kijken en heb weer een hoop buren leren kennen. Er wonen heel veel kleine kinderen in de buurt (waaronder een ontiegelijk schattig Asiatisch meisje dat altijd roze laarsjes draagt - vanavond had ze een lichtblauwe nachtjapon en die roze laarsjes aan, zo lief!) en een stuk of drie jongens net iets jonger dan ik. Emily is een jaar ouder (ze was er niet trouwens, volgens mij is ze op vakantie), en ik zag een meisje van ongeveer mijn leeftijd maar heb haar niet gesproken.
Het is zo raar dat vuurwerk afsteken hier zomaar mag, terwijl je in Nederland alleen rond nieuwjaar iets mag afsteken. Iedereen is vuurwerk aan het kopen voor het 4th of July feest. Dat gaan we ook met de hele buurt vieren. Het belooft in ieder geval leuk te worden.
Onze spullen komen 9 juli aan. Nog even en we wonen hier echt. Het is hier trouwens nog steeds heel lekker weer, dus kom maar met jullie jaloezie!
Het is me niet gelukt voor langer zonder Playstation 2 te gaan: we gingen er één huren maar voor 25 euro extra mocht ik hem hebben dus ik kocht hem. Dat heeft de laatste paar dagen heel erg leuk gemaakt.
Vanmiddag gingen we mijn broer ophalen in Portland. Dat ging allemaal prima; mijn leven is vele malen lawaaieriger geworden sinds zijn aankomst. Op de weg terug waren hij en mijn vader slechte country liedjes aan het zingen. Daar zijn er hier veel van. Mijn vader houdt van zo'n country radio zender, '99.5 the Wolf'. De favoriet van Kyle en mijn vader is een liedje waarin de zanger zegt dat hij een vrouw graag voor teken zou willen checken. "I'd like to check you for tics." Het is één van de meest debiele liedjes op deze aarde maar ergens is het wel leuk dat ze er zoveel lol in hebben. (Niet dat ik dat ooit tegen ze gaan zeggen.)
De buren stonden vanavond vuurwerk af te steken op straat. Ik ging met mijn ouders kijken en heb weer een hoop buren leren kennen. Er wonen heel veel kleine kinderen in de buurt (waaronder een ontiegelijk schattig Asiatisch meisje dat altijd roze laarsjes draagt - vanavond had ze een lichtblauwe nachtjapon en die roze laarsjes aan, zo lief!) en een stuk of drie jongens net iets jonger dan ik. Emily is een jaar ouder (ze was er niet trouwens, volgens mij is ze op vakantie), en ik zag een meisje van ongeveer mijn leeftijd maar heb haar niet gesproken.
Het is zo raar dat vuurwerk afsteken hier zomaar mag, terwijl je in Nederland alleen rond nieuwjaar iets mag afsteken. Iedereen is vuurwerk aan het kopen voor het 4th of July feest. Dat gaan we ook met de hele buurt vieren. Het belooft in ieder geval leuk te worden.
Onze spullen komen 9 juli aan. Nog even en we wonen hier echt. Het is hier trouwens nog steeds heel lekker weer, dus kom maar met jullie jaloezie!
zaterdag 23 juni 2007
Art Festival
In mijn vorige post had ik twee fouten in mijn Nederlands, maar de enige die het opmerkte was Marrit. Dit betekent dat jullie Nederlands even belabberd is als dat van mij. (Okee, dat betwijfel ik.)
Nouja, in ieder geval: zaterdag gingen we naar een art festival in Lake Oswego. Het was op een grasveldje met allemaal stalletjes waar je schilderijen en sieraden enzo kon kopen. Er was ook een grote tent met een podium waar een band op speelde. Eén van de bandleden leek op een ruige motorbiker, met een hanenkam en een gigantische snor. Het leukste? Hij maakte de schattigste geluidjes die ik ooit heb gehoord op zijn xylofoon. Awww.
Ik vermaak me wel hier, alleen ik heb totaal geen motivatie om nieuwe vrienden te maken en dat kan op den duur niet gezond zijn. Dat weet ik, maar dat verandert niet dat ik helemaal geen behoefte aan nieuwe vrienden heb. Ik ben niet eenzaam. Wat ik wel heel erg mis is mijn Playstation 2. Ja, ik weet het, met hongersnood en oorlog en weetikveel wat in de wereld is vier of vijf weken zonder game console geen ramp, maar ik wil hem gewoon heel erg graag terug. Mijn computer trouwens ook. Het voelt helemaal niet relaxed op zo'n gedeelde computer; ik wil gewoon rustig aan mijn verhaaltjes werken en filmpjes kijken.
En ik word helemaal spastisch van mijn spullen niet hebben! Bwuarghhh. (Correct Nederlands, jwt.)
Van mijn boeken geniet ik wel nog steeds. Dat is goed.
Als laatste klacht is veel van het brood hier heel ranzig. Veel te zoet. Er is wel lekker brood, maar je moet wel goed zoeken daarvoor.
Gelukkig is het wel lekker weer hier en in Nederland niet zodat jullie allemaal jaloers op me zijn. Oh! En op de weg terug van het art festival zat een jongen in een bushokje gitaar te spelen en te zingen. Hij verkocht 'impeach Bush' T-shirts. Ik heb er geen gekocht maar vond het wel interessant om te zien. Nouja, tot volgende keer! Wens me succes met geen Playstation hebben.
Nouja, in ieder geval: zaterdag gingen we naar een art festival in Lake Oswego. Het was op een grasveldje met allemaal stalletjes waar je schilderijen en sieraden enzo kon kopen. Er was ook een grote tent met een podium waar een band op speelde. Eén van de bandleden leek op een ruige motorbiker, met een hanenkam en een gigantische snor. Het leukste? Hij maakte de schattigste geluidjes die ik ooit heb gehoord op zijn xylofoon. Awww.
Ik vermaak me wel hier, alleen ik heb totaal geen motivatie om nieuwe vrienden te maken en dat kan op den duur niet gezond zijn. Dat weet ik, maar dat verandert niet dat ik helemaal geen behoefte aan nieuwe vrienden heb. Ik ben niet eenzaam. Wat ik wel heel erg mis is mijn Playstation 2. Ja, ik weet het, met hongersnood en oorlog en weetikveel wat in de wereld is vier of vijf weken zonder game console geen ramp, maar ik wil hem gewoon heel erg graag terug. Mijn computer trouwens ook. Het voelt helemaal niet relaxed op zo'n gedeelde computer; ik wil gewoon rustig aan mijn verhaaltjes werken en filmpjes kijken.
En ik word helemaal spastisch van mijn spullen niet hebben! Bwuarghhh. (Correct Nederlands, jwt.)
Van mijn boeken geniet ik wel nog steeds. Dat is goed.
Als laatste klacht is veel van het brood hier heel ranzig. Veel te zoet. Er is wel lekker brood, maar je moet wel goed zoeken daarvoor.
Gelukkig is het wel lekker weer hier en in Nederland niet zodat jullie allemaal jaloers op me zijn. Oh! En op de weg terug van het art festival zat een jongen in een bushokje gitaar te spelen en te zingen. Hij verkocht 'impeach Bush' T-shirts. Ik heb er geen gekocht maar vond het wel interessant om te zien. Nouja, tot volgende keer! Wens me succes met geen Playstation hebben.
zondag 17 juni 2007
Ultieme blijdschap
Vandaag ging ik naar de bibliotheek. Dat was veel lopen. Heel veel lopen. (Eigenlijk viel het wel mee, maar jullie moeten denken dat ik fit aan het worden ben.)
Eenmaal in de bibliotheek ging ik rondkijken, want dat doen mensen in de bibliotheek. Eigenlijk gaf ik eerst een boek die ik had uitgeleend terug en ging ik daarna uit het fontijntje drinken, maar mijn post gaat vooral over het rondkijken. Ik wilde 'Rebel Angels', het vervolg op 'A Great and Terrible Beauty' lenen. Dit boeit jullie niks, maar ik heb zin om het te vertellen. Ik vond hem niet. Dat was bijster onplezant. Na die tegenslag heb ik twee boeken gevonden die me wel leuk leken, en zelfs daarna staakte ik niet in mijn poging om allemaal leuke boeken te vinden..!
Het was een lange strijd, het alfabet weerklinkend in mijn oren en boektitels die raasden voor mijn gezicht. Er waren draken, weerwolven, monsters te verschrikkelijk om een naam te hebben...
Bij "Ho" van fictie vond ik wat elk meisje wil meer dan alles in de hele wereld. Meer dan verre reizen, dure kleding of sieraden... Ik vond...
De vervolgen op 'A Stir of Bones'!
Volgens mij kan ik gedag zeggen aan een sociaal leven hier voorlopig. Sinds ik 'A Stir of Bones' las op Bonaire kwijl ik om de vervolgen, die nergens te kopen waren. En nu... nu heb ik ze in een tas naast me. Muaha. Muahaha. MUAHAHAHAHA!!!
(Ja, ik ben heel blij met 'A Red Heart of Memories' en 'Past the Size of Dreaming'.)
Eenmaal in de bibliotheek ging ik rondkijken, want dat doen mensen in de bibliotheek. Eigenlijk gaf ik eerst een boek die ik had uitgeleend terug en ging ik daarna uit het fontijntje drinken, maar mijn post gaat vooral over het rondkijken. Ik wilde 'Rebel Angels', het vervolg op 'A Great and Terrible Beauty' lenen. Dit boeit jullie niks, maar ik heb zin om het te vertellen. Ik vond hem niet. Dat was bijster onplezant. Na die tegenslag heb ik twee boeken gevonden die me wel leuk leken, en zelfs daarna staakte ik niet in mijn poging om allemaal leuke boeken te vinden..!
Het was een lange strijd, het alfabet weerklinkend in mijn oren en boektitels die raasden voor mijn gezicht. Er waren draken, weerwolven, monsters te verschrikkelijk om een naam te hebben...
Bij "Ho" van fictie vond ik wat elk meisje wil meer dan alles in de hele wereld. Meer dan verre reizen, dure kleding of sieraden... Ik vond...
De vervolgen op 'A Stir of Bones'!
Volgens mij kan ik gedag zeggen aan een sociaal leven hier voorlopig. Sinds ik 'A Stir of Bones' las op Bonaire kwijl ik om de vervolgen, die nergens te kopen waren. En nu... nu heb ik ze in een tas naast me. Muaha. Muahaha. MUAHAHAHAHA!!!
(Ja, ik ben heel blij met 'A Red Heart of Memories' en 'Past the Size of Dreaming'.)
vrijdag 15 juni 2007
Boot
Gisteren heb ik iets heel erg cools meegemaakt. Er is zo'n plek met boten in de buurt, op het meer, en er was een soort buurt barbeque waar ik met mijn ouders heen ging daar. Ik was er pas net en opeens stapte een meisje (Emily) op me af en ging me helemaal leren kennen. Ik stond best wel versteld. Dat was nog niks, trouwens. Ze werd gebeld door haar vrienden en ze zei dat ik mee moest komen, dus ik volgde haar verder naar de boten toe en daar kwam een speedboat aan vol mensen die ik niet kende. Het waren Emily's vrienden, en ze nodigden me uit om mee te komen, gewoon een klein stukje.
Ik ging mee. Eerst konden we gewoon praten. Ik zat voorin met Emily en een ander meisje, Melissa (geloof ik. De introducties heb ik niet bijster goed kunnen volgen). Toen we vrij op het meer waren kwam er harde muziek aan, en opeens scheurde we ervandoor.
Dat was zo. ontiegelijk. cool. En snel.
We gingen gewoon een rondje rond het meer en daarna brachten ze Emily en mij terug naar waar we opgehaald waren. Maar wow. Dat was echt cool.
Ik ging mee. Eerst konden we gewoon praten. Ik zat voorin met Emily en een ander meisje, Melissa (geloof ik. De introducties heb ik niet bijster goed kunnen volgen). Toen we vrij op het meer waren kwam er harde muziek aan, en opeens scheurde we ervandoor.
Dat was zo. ontiegelijk. cool. En snel.
We gingen gewoon een rondje rond het meer en daarna brachten ze Emily en mij terug naar waar we opgehaald waren. Maar wow. Dat was echt cool.
woensdag 13 juni 2007
The Sims
Ik moet zeggen dat het me hier heel erg doet denken aan the Sims. Niet zo zeer omdat mensen praten in een onverstaanbare brabbeltaal - iedereen spreekt heel duidelijk en niet eens met een erg accent - maar omdat de huizen zo gebouwd zijn. De kleuren van de stenen, de voordeuren, de lampen... Allemaal van die typische ik-heb-vals-gespeeld-met-the-Sims huizen. Ons huis is ook zo, en ook met dat irritante, donkere van een groot huis. Dankzij de grootte is er niet overal genoeg licht; in het midden is het altijd een beetje sombertjes belicht.
In ieder geval, hier mijn photobucket met foto's van de buurt, de tv, en mijn inmiddels gezellige kamer: http://s30.photobucket.com/albums/c325/Valeriewalrus/America/
Vandaag ben ik naar mijn nieuwe school geweest om vakken voor volgend jaar uit te kiezen. Dat was echt zo leuk! In plaats van 1 keer een profiel en een extra vak kiezen had ik heel erg veel vrijheid om leuke vakken te kiezen. Niet alle vakken gaan het hele jaar door, je hebt 4 semesters en sommige vakken duren maar 1 semester. Zo ga ik in het tweede semester "Acting 1" nemen, in plaats van home room (een soort zelfstudieuur) zoals in het eerste semester. De lessen duren hier 90 minuten trouwens; ik weet niet of ik dat overleef. X_X 50 was op sommige momenten al moeilijk te verduren. In ieder geval, ik heb (als ik de test haal) honors English (hoog niveau dus), wiskunde, natuurkunde, scheikunde, biologie, physiology (een soort biologie omtrent anatomie), Japans, Amerikaanse geschiedenis, health issues (over ziektes etc.) en een of ander vak wat je voorbereid op presentaties en interviews voor werk enzo. Het heet ACS, Advanced Communications Skills. Als iets niet in het rooster past krijg ik Creative Writing of gitaar erbij.
Het is zo leuk om te kunnen kiezen! Nouja, tot een zekere hoogte in ieder geval.
Verder heb ik veel gewinkeld. Niet voor kleren en leuke dingen, maar mijn moeder en ik tergen het huis een beetje te vullen. We hebben allerlei dingen nodig waar je niet in de eerste instantie aan denkt, zoals prullenbakken en aardappelschilmesjes. (Oke, van het laatste hadden we er maar 1 nodig, maar dat is een bijzaak.) Trouwens, jullie hoeven je geen zorgen te maken dat ik te weinig beweeg want we winkelen ook vaak in de Safeways (gigantische supermarkt) 'dichtbij' ons huis. We hebben geen auto dus we moeten lopen, en dat is een half uur heen en een half uur terug, met geen platte weg te bekennen.
Oja, Kruimeltje (de kat) leeft nog. Ondanks in de auto van Seattle naar Lake Oswego constant miauwen heeft ze de reis overleefd. Het eten hier vindt ze minder lekker, maar ze is dik genoeg om eventjes honger te hebben tot we een soort vinden die ze wel lekker vindt. Verder is ze heel knuffelig en aanhankelijk geworden; ze wil geen nieuwe kamers in tenzij 1 van ons er is.
Dat was het wel zo'n beetje (en dat was ook een best lange post). Tot volgende keer! 8D
In ieder geval, hier mijn photobucket met foto's van de buurt, de tv, en mijn inmiddels gezellige kamer: http://s30.photobucket.com/albums/c325/Valeriewalrus/America/
Vandaag ben ik naar mijn nieuwe school geweest om vakken voor volgend jaar uit te kiezen. Dat was echt zo leuk! In plaats van 1 keer een profiel en een extra vak kiezen had ik heel erg veel vrijheid om leuke vakken te kiezen. Niet alle vakken gaan het hele jaar door, je hebt 4 semesters en sommige vakken duren maar 1 semester. Zo ga ik in het tweede semester "Acting 1" nemen, in plaats van home room (een soort zelfstudieuur) zoals in het eerste semester. De lessen duren hier 90 minuten trouwens; ik weet niet of ik dat overleef. X_X 50 was op sommige momenten al moeilijk te verduren. In ieder geval, ik heb (als ik de test haal) honors English (hoog niveau dus), wiskunde, natuurkunde, scheikunde, biologie, physiology (een soort biologie omtrent anatomie), Japans, Amerikaanse geschiedenis, health issues (over ziektes etc.) en een of ander vak wat je voorbereid op presentaties en interviews voor werk enzo. Het heet ACS, Advanced Communications Skills. Als iets niet in het rooster past krijg ik Creative Writing of gitaar erbij.
Het is zo leuk om te kunnen kiezen! Nouja, tot een zekere hoogte in ieder geval.
Verder heb ik veel gewinkeld. Niet voor kleren en leuke dingen, maar mijn moeder en ik tergen het huis een beetje te vullen. We hebben allerlei dingen nodig waar je niet in de eerste instantie aan denkt, zoals prullenbakken en aardappelschilmesjes. (Oke, van het laatste hadden we er maar 1 nodig, maar dat is een bijzaak.) Trouwens, jullie hoeven je geen zorgen te maken dat ik te weinig beweeg want we winkelen ook vaak in de Safeways (gigantische supermarkt) 'dichtbij' ons huis. We hebben geen auto dus we moeten lopen, en dat is een half uur heen en een half uur terug, met geen platte weg te bekennen.
Oja, Kruimeltje (de kat) leeft nog. Ondanks in de auto van Seattle naar Lake Oswego constant miauwen heeft ze de reis overleefd. Het eten hier vindt ze minder lekker, maar ze is dik genoeg om eventjes honger te hebben tot we een soort vinden die ze wel lekker vindt. Verder is ze heel knuffelig en aanhankelijk geworden; ze wil geen nieuwe kamers in tenzij 1 van ons er is.
Dat was het wel zo'n beetje (en dat was ook een best lange post). Tot volgende keer! 8D
maandag 11 juni 2007
Eerste post
Om even een kleine introductie te maken - ondanks dat waarschijnlijk alleen vrienden dit gaan lezen - hier ga ik:
Ik ben Valerie, geboren in Leersum en toen ik 1 was verhuisd naar het bloeddorstige Ugchelen. Daar woonde ik lang en gelukkig tot 10 juni - gisteren. Nu woon ik in een gigantisch huis in Lake Oswego, in de staat Oregon van de Verenigde Staten. Of dat leuk is zullen we spoedig weten.
Deze blog is half om mijn Nederlands goed te houden en half om contact te houden. Sandra en Esther (twee basisschool vriendinnen, voor onwetenden) gaan ook een blog bijhouden hier en dat wordt allemaal heel leuk.
Nu een plaatje van mijn nieuwe huis!
Mooi he? Hij is echt gigantisch, met drie verdiepingen en een overschot aan ruimte. Momenteel is hij erg leeg. Ik heb wel een tweepersoonsbed al! En ik heb Sandra's fotolijstje op mijn kast gezet.
Verder ga ik woensdag naar mijn nieuwe school - Lake Oswego High School - om mijn lessen voor het komende schooljaar te regelen. Dat zou heel spannend moeten zijn maar het is nog steeds niet echt doorgedrongen dat ik verhuisd ben en daardoor ben ik overal nogal neutraal over. Misschien dringt zoiets pas door na een paar weken, langer dan een normale vakantie. We zullen zien! In juli ga ik rijlessen nemen op mijn school al trouwens. Yesss, op mijn 16de mijn rijbewijs halen. (Ergens wil ik helemaal niet eens zo graag auto rijden, ik wil het gewoon kunnen voordat mijn broer van 19 het kan.)
Over drie weken komen onze spullen pas aan, dus tot dan geen Playstation 2. Ga ik dat overleven? We zullen zien!
(Ja, dat was een poging tot een spannende afsluiting. Ik faal.)
Ik ben Valerie, geboren in Leersum en toen ik 1 was verhuisd naar het bloeddorstige Ugchelen. Daar woonde ik lang en gelukkig tot 10 juni - gisteren. Nu woon ik in een gigantisch huis in Lake Oswego, in de staat Oregon van de Verenigde Staten. Of dat leuk is zullen we spoedig weten.
Deze blog is half om mijn Nederlands goed te houden en half om contact te houden. Sandra en Esther (twee basisschool vriendinnen, voor onwetenden) gaan ook een blog bijhouden hier en dat wordt allemaal heel leuk.
Nu een plaatje van mijn nieuwe huis!
Mooi he? Hij is echt gigantisch, met drie verdiepingen en een overschot aan ruimte. Momenteel is hij erg leeg. Ik heb wel een tweepersoonsbed al! En ik heb Sandra's fotolijstje op mijn kast gezet.
Verder ga ik woensdag naar mijn nieuwe school - Lake Oswego High School - om mijn lessen voor het komende schooljaar te regelen. Dat zou heel spannend moeten zijn maar het is nog steeds niet echt doorgedrongen dat ik verhuisd ben en daardoor ben ik overal nogal neutraal over. Misschien dringt zoiets pas door na een paar weken, langer dan een normale vakantie. We zullen zien! In juli ga ik rijlessen nemen op mijn school al trouwens. Yesss, op mijn 16de mijn rijbewijs halen. (Ergens wil ik helemaal niet eens zo graag auto rijden, ik wil het gewoon kunnen voordat mijn broer van 19 het kan.)
Over drie weken komen onze spullen pas aan, dus tot dan geen Playstation 2. Ga ik dat overleven? We zullen zien!
(Ja, dat was een poging tot een spannende afsluiting. Ik faal.)
Abonneren op:
Posts (Atom)